Norðurljósið - 01.01.1972, Blaðsíða 165

NORÐURLJÓSIÐ
165
velti fyrir sér, hvað valdið hefði þessari hreytingu á skoðunum hans.
Það mundi aldrei fá aS vita, aS þaS var vegna svipbrigSa á andliti
blindrar konu.
I maí fór að minnka athafnalífið á bænum. Kýrnar voru hættar
að mjólka. Þá mátti fara seinna á fætur á morgnana og hætta fyrr
að kvöldinu. Arineldar brunnu í eldstæðum og hlýjuðu húsið allt.
í júní fékk Greg viku frí. Hann fór til Wellington að venju og
dvaldi í húsi föður síns. Hann sá hann ekki oft, en þrátt fyrir það
var ekki nærri því eins óþolandi þar eins og honum hafði fundizt
áður.
Eftir venju fór hann að finna gamla félaga sína. En hann rak sig
brátt á það, að sjö mánaða fjarvera hafði aukið bilið á milli þeirra
enn meir. Hann vissi ekki, hvað hann átti að gera, svo að fyrsta
sunnudaginn fór hann í kirkju þar í nánd. Guðsþjónustan var löng
og daufleg, svo að hann ákvað að fara ekki þangaS aftur um kvöld-
ið. í stað þess gekk hann um strætin án nokkurs markmiðs. Upp-
Ijómuð kapella vakti loks athygli hans. Fólk var að ganga inn þar.
Allt sýndist hlýtt og vinalegt.
Hann gekk yfir götuna og fór inn án þess að spyrja, hvaða trú-
flokki hún tilheyrði. Það fór svo, að hann fékk aldrei að vita það.
Svo furðulegir atburðir gerðust það kvöld, að hann gleymdi að
spyrja, og kapelluna gat hann aldrei fundið aftur. Hann hafði reik-
að um í hálfa stund, niðursokkinn í hugsanir sínar, og veitt því
enga athygli, hvar hún var.
Predikarinn var lágvaxinn, lítill maður. Greg bjóst við annarri
dauflegri ræðu og iðraðist snöggvast eftir að hafa farið inn.
Þótt útlit mannsins væri eins og það var, hafði það engin áhrif á
ræðu hans og boðskapinn, sem hann flutti. Frá upphafi hélt hann at-
hygli Gregs eins fast og móðir heldur meiddu barni sínu.
Maðurinn var að predika um endurfæðingu. Texti hans var sag-
an, er Nikódemus kom til Jesú um nótt og var sagt: ef maðurinn
endurfæðist ekki, getur hann ekki séð Guðs ríki.
Þetta kvöld sannarlega endurfæddist Greg. Það var eins og sterk-
ur, ferskur vindur hefði blásið á brott myrkrinu úr huga hans, svo
að hann í fyrsta sinn gæti séð og skilið greinilega.
Hann fór seint að hátta um kvöldið. Minningar úr fortíðinni
gengu í fylkingu fyrir augum hans, hugsanir um hroka og eigin-