Norðurljósið - 01.01.1972, Blaðsíða 102

102
NORÐURLJOSIÖ
barðist við Karl I. Eitt sinn, er hann átti að staiula á verði í herþjón-
ustunni, fékk hann vin sinn til að fara fyrir sig. Maðurinn fékk þá
byssukúlu í höfuðið og dó. Atburður þessi skelfdi John og minnti
hann á fallvelti mannlífsins á þessari jörð.
Eftir fáein ár í herþjónustu fór John Bunyan heim aftur til
Elstow. Þar fékk hann starf föður síns. Hann gifti sig, en þau voru
sárfátæk.
John las með áhuga tvær góðar hækur, er kona hans hafði komið
með. Þær snurtu hans betri tilfinningar. Hann byrjaði að lesa biblí-
una og reyndi að lifa betra líferni. Þá byrjaði voldugt stríð innra
með honum. Hann óskaði þess að frelsast, en fannst hann vera svo
vondur, að það hindraði hann. Þegar hann las lögmálið, dæmdi það
hann, svo að hann fann sig enn meir glataðan. Eftir langa og stranga
sálarbaráttu öðlaðist hann frið við Guð. Dag einn þegar hann var
úti í bænum, sýndi heilagur Andi honum, að Jesús Kristur var rétt-
læti hans. Hann tók við hjálpræðinu fyrir trú á dauða Jesú á Gol-
gata.
Arið 1635 flutti John Bunyan til Bedford. Þar fór hann að koma
saman með Baptistum. Nokkrum árum áður hafði hann tekið skírn
í ánni Ouse. Með miklum áhuga hóf hann að flytja Guðs orð og
1657 var hann kjörinn til prédikara safnaðarins. Árið eftir var hann
dreginn fyrir rétt vegna prédikunar sinnar. Ákærandinn kallaði
hann galdramann, Jesúíta og ræningja. Þegar samkomuhúsin voru
lokuð, talaði hann undir berum himni og í hlöðum. Hann talaði af
eldlegum áhuga og bar fram boðskap Guðs með krafti.
Bunyan var settur í fangelsi. Hann var dæmdur eftir lögum, sem
tóku gildi 1660, þar sem ákveðið var, að allar guðsþjónustur skyldu
fara fram samkvæmt fyrirmælum ríkiskirkj unnar og með vígðum
prestum. Sama ár fór Bunyan til lítils bæjar, Samsell, til að hafa sam-
komu þar. Bóndinn, sem átti búgarðinn, þar sem samkoman skyldi
haldin, sagði, þegar Bunyan kom, að bezt væri að sleppa allri hugs-
un um samkomu, og réð Bunyan til að fara. Einn emhættismaður
þar nærri hafði fengið skipun um að handtaka hann. Bunyan flúði
ekki, en varð kyrr til að styrkja hina trúuðu, sem á staðnum voru.
Samkoman hófst, en var stöðvuð, er lénsmaðurinn kom. Bunyan var
handtekinn, og þelta var upphaf hinnar löngu íangelsisvistar hans.
Hefði hann hætt að prédika og leiða manneskjur til Krists, þá
hefði hann efalaust sloppið við fangelsisveruna. En honum var nauð-