Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Side 57

Síra Olafur Gíslason
57
þingum, og Önnu Soffíu dóttur Láritz Gottrúps lög-
manns. Hann gekk í Hólaskóla, og vígðist 1756 sem
kapellán föður síns í Saurbæjarþingum; var hann það í
9 ár, en fekk brauðið eftir hann 1765; það ár fór hann
til Hafnar og reyndi þar til að fá stjórnina til að setja
þriðja biskupsstól á íslandi og leggja jarðirnar f Stapa-
umboði til þess; ljetst hann búinn til að taka að sjer
það embætti. Pó varð ekkert úr þessu. Síra Olafur átti
í brösum við ýmsa höfðingja, mest við Magnús sýslu-
mann Ketilsson og síðar Ólaf Stephensen stiftamtmann.
Var prestur geðstór maður og óvæginn í orðum. Lenti
hann í ýmsum málaferlum og fekk viðurnefnið »Mála-
Ólafur«; var hann að lokum sviftur embætti 1768, en
fekk það þó aftur 1770. Fór nú alt friðsamlega um hríð,
en smámsaman komst prestur í nýjar deilur, og 1786
var hann dæmdur frá prestskap. Fór hann utan 1790,
og var hann þá orðinn hálfgeggjaður, að sögn. I Höfn
reit hann æfisögu sína, sem hjer er kafli úr, og hefur
hún um leið átt að vera einskonar varnarrit. Fekk hann
konungsleyfi að bera hempuna. Hann kom út aftur
haustið 1792, og var úr því kallaður með litlu ráði, og
kyrsettur var hann 1796. Hann dó hjá systursyni sínum
Guðmundi spítalahaldara Sigurðssyni á Hallbjarnareyri
12. sept. 1802.
Kona síra Ólafs var Kristín dóttir Jóns lögrjettu-
manns á Jörfa í Kolbeinsstaðahrepp Ólafssonar. Börn
þeirra voru Sigríður, Halldóra, móðir síra Halldórs Jóns-
sonar í Tröllatungu, Jóhann, Anna Soffía og Jón. Laun-
sonur síra Ólafs með Sigríði nokkurri Einarsdóttur var
Sigurður Ólafsson, þótti hann að mörgu líkur föður sín-
um; hann var settur til menta og varð kapellán síra
Kolbeins Porsteinssonar í Miðdal, en misti prestskap fyr-
ir barneign, og dó skömmu síðar.
Síra Ólafur virðist hafa verið allvel mentaður maður