Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Qupperneq 101

Frá Róm á dögum keisaranna
IOI
mörgum íslendingum muni þykja fróðlegt að lesa þau,
skal hjer prentuð þýðing af þeim.
»Cajus Plinius til Trajans keisara.
Pað er venja mín, herra, að snúa mjer til þín í
hvert sinn, sem jeg er í efa. Hver getur betur leiðbeint
mjer, þá er mjer finst jeg vera í vafa, eða upplýst mig,
þá er jeg er óráðinn, hvað gera skal. Jeg hef aldrei fyr
átt þátt í rannsóknum um kristna menn. Pess vegna
veit jeg ekki, hvað vant er að refsa eða láta rannsaka
og eigi heldur, hve langt á að fara í rannsóknum. Jeg
hef verið í töluverðum efa um, hvort aldur hlutaðeig-
anda gefi ástæðu til þess, að beita mismunandi aðferð,
eða hvort fara eigi eins að við alla, við kornunga menn
sem við fullorðna; um hvort þeir, sem iðrast, eigi að fá
fyrirgefningu, eða hvort sá, sem einu sinni hefur verið
kristinn, eigi ekki að njÓta þess, að hann hefur fallið frá;
hvort hegna eigi fyrir sjálft nafnið, jafnvel þótt annars
sje ekki um neinn glæp að ræða, eða eingöngu um þá
glæpi, sem standa í sambandi við nafnið. Fyrst um
sinn hef jeg farið að á þennan hátt gegn þeim, sem á-
sakaðir eru um kristni. Jeg hef spurt þá, hvort þeir
væru kristnir. Ef þeir svöruðu já, spurði jeg þá aftur
og í þriðja sinn, og hótaði þeim jafnframt dauðahegn-
ingu; ef þeir þá enn hjeldu fast við það, ljet jeg taka
þá af lífi. Jeg var sem sje ekki í efa um, að rjett væri
að hegna þeim fyrir þrjósku þeirra og óbeygjanlega
stífni, hvernig sem því annars væri farið, sem þeir ját-
uðu. Og voru aðrir, sem sýndu af sjer svipaða vitfirr-
ingu; en þar eð þeir voru rómverskir borgarar, ljet jeg
rita upp nöfn þeirra til þess að senda þá til Róms. En
eins og oft vill verða við frekari rannsóknir, urðu þeir,
sem ákærðir voru, fleiri og fleiri, og í ljós komu mörg
ýmiskonar atvik. Pað hefur verið sent til mín nafnlaust