Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Side 102

102
Frá Róm á dögum keisaranna
skírteini, og á því mörg nöfn. Peir, sem neituðu að
þeir væru eða hefðu verið kristnir og ákölluðu guðina
með þeim formála, sem jeg hafði fyrir þeim, og fórnuðu
reykelsi og víni frammi fyrir mynd þinni, sem jeg hafði
látið setja inn í þeim tilgangi ásamt goðamyndunum, og
enn fremur formæltu Kristi, en til þess segja menn
að sannkristnir menn láti ekki neyða sig, alla þessa
menn áleit jeg rjett að gefa lausa. Aðrir, sem voru
nefndir af uppljóstrarmanninum, sögðu að þeir væru
kristnir, en neituðu því síðar; þeir höfðu reyndar verið
það. en voru hættir því, nokkrir fyrir þremur árum,
nokkrir fyrir enn þá lengri tíma og einstaka jafnvel fyrir
20 árum. Allir þessir menn heiðruðu líka mynd þína og
myndir goðanna og formæltu Kristi. En þeir fullyrtu
líka, að aðalbrot þeirra eða rjettara sagt vangá af hendi
þeirra, væri, að þeir hefðu komið saman á ákveðnum
degi fyrir sólarupprás, og hefðu sungið söng til virðingar
fyrir Krist sem guð, og að þeir með hátíðlegum eiði
hefðu sín á milli skuldbundið sig til,— ekki að vinna neinn
glæp, heldur til þess að gera sig ekki seka í neinum
þjófnaði, ráni eða hjónabandsrofi, til að rjúfa ekki orð
sín og til að draga ekki undir sig fje, sem þeim væri
trúað fyrir. Pegar þetta var gjört, höfðu þeir þann sið
að fara burtu, en hittast aftur seinna til þess að neyta í
sameiningu öldungis almennrar og saklausrar máltíðar;
en þessu væru þeir hættir eftir það að jeg hafði gefið
út skipun mína, þar jeg samkvæmt fyrirsögn þinni hafði
lagt bann gegn því, að leynileg fjelög væru til. fess
vegna áleit jeg það enn nauðsynlegra að pína til sagna
tvær ambáttir, sem kallaðar eru »þjónustukonur« (þ. e.
díakonissur). Jeg fann ekkert annað en vitlausa og tak-
markalausa hjátrú. I'ess vegna hef jeg frestað að gera
út um þetta, og snúið mjer til þín. Mjer virðist sem sje
málefnið þess vert, að spyrjast fyrir um það, einkum af