Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 7

stiptamtnianns, þær er ábur er getib, og fáltt jú-
stitíaríus Sveinbjörnsson á hendur, ab semja bréf
til kansellíisins um þab efni, og las hann þab
upp á 9da fundi, 17da dag hins sarna ntánabar.
Bréf þetta var dagsett sama daginn, og er ágrip
þess í stuttu ináli þannig:
Nefndarmenn yrírn ab visu öldúngis ab fallast
á ástæbur þær, sem kammerherra Bardenfleth hefbi
framfært til sönnunar því, ab fángelsib í Reykja-
vik yrbi ekki notab, jafnvel úr þeim syslum, sem
læu næstar Reykjavik, en ástæbur þær væru lika,
ab þeir héldu, obifanlegar, því þær væru byggbar
á sjálfu landslaginu, sem i þvi tilliti væri eingri
nmbreytingu undirorpib. Ef straö’ þetta ætti ab
taka upp annarstabar enn i Reykjavik, yrbi naub-
synlegt ab byggja á alþjóblegan kostnab í hvörri
sýslu, eptir sem á stæbi, 3 eba 4 fángelsi, annast
vibhald þeirra og umsjón, en þetta allt mundi
krefja mikils kostnabar, er almenningi mundi
þykja ísjárverbur, þarsem ekki þyrfti ab brúka
fángelsin neina, ef til vildi, annabhvört ár eitthvört
þeirra, til ab láta einhvörn einstakan mann þola
þar vatns- og braubs-straffib í stab þeirrar vandar-
hagga-refsingar, er nú geingist vib. En auk
kostnabarins væru líka abrar mikilvægar ástæbur,
sem mæltu móti vatns- og braubs-strafi'inu og
byggbar væru á anda þjóbarinnar og lífernisháttum,
veburáttufari landsins og bjargræbisvegum, skorti
á læknis uinsjón og öbru fleira. Síban haustib