Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 109

109
skíra stuttlega frá gagnrökseindum voruin, og eru
þær einkmn þessar: vér játum því eingvanveg-
inn svosem sjálfsögbu og sönnu í raun og veru,
aÖ nndirdómarar hér á landi skeyti lítiS uin, ab
láta niálseigendurn þá vegleibslu í té vib inálsfærsl-
una, sein rettarbótin frá láda Agúst 1832, 10
til 13la grein, leggur svo ríkt á, hvört heldur þab
eru gjafsóknarniál eba önnur inál manna ániilli.
þab er því sibur ástæíia til afe gruna þá um þab,
sem slík vegleibsla er ekki undirorpin neinni
torveldni, og sein rettarbótin svnir ineb beruin
orbmn, í hvörju vegleibslan eigi ab vera innifalin,
og þá abferb, sein dóinarinn á vií) aö hafa, svo
einginn vafi getur á því verib. Og þó þessu fari
nú fjærri, þá er þafe samt sein ábur aubsært, ab
inálseigendurnir í gjafsóknannáluin eru í því
skyni ekki betur farnir, þóab þeiin væru settir
inálsfærslumenn úr alinúga-röb. þegar á aHt er
litií) er þó ekki völ á öSrum inönnum , sem hæf-
ari séu til þessa starfa, þareb vér eruin hinuin
öbruiu nefndarniönnum öldúngis saindóina í því,
ab þab, hvörnig sem veltist, yrbi of kostnabar- og
inæbu-samt, ab setja lögfróba utanherabsmenn, eba,
nieb öbrum orbum, hinn næsta svslumann, þd nú
gjört væri ráb fyrir, ab embættisannir og abrar
kríngumstæbur bönnubu honum ekki ab vera
leingur eba skemur burtu frá heiinili sínu. A
öbrnm yrbi þannig ekki völ, enn annabhvört
sveitarhreppstjóranuin eba einhvörjum bóndainanni