Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 168

168
lögtim, einsog fleiri lagamenn hefíiu iáti?) á sér
heyra.
Steingrímur biskup Jónsson kva&st vera stipt-
prófasti A. Helgasyni saindóma uin, ab ]ta?) rntindi
vera bezt tilfaili?), a?> kjósa nýa aukanefnd tii ab
framhaida endurskobun Jónsbókarinnar og a?) feia
heffearmálefni?) aukanefnd þeirri til nákvæmara
nndirhúnings, samkvæint ráfestöfun fundarmanna
árib 1839, sein kanseliíife heffei samþykkt. Svo
þóttist hann og verfea afe faliast á áiit stiptprófasts-
ins um þafe, afe eingin hætta mundi vera áferfeuin,
þó inefefeife málefnis þessa yrfei frestafe afe svo
koinnu, og lét jafnframt á ser heyra, afe hann, í
tilliti til þeirra fylgiskjala, er álit aukanefndar.
innar í máli þessu væri byggt á, mundi geta
ámefean útvegafe nákvæinari upplýsíngar um þafe,
hvörnig heffei verife dæmt í hefbarmálum hér á
landi frá mifeju fyrri aldar. þafe væri hugbofe sitt,
afe úr slíkuin máluiri væri optar skorib eptir Jóns-
bókinni, og líka — ef til vildi — eptir norsknm
löguiii, þegar þessi lög heffeu veriö samhljófea,
svo og eptir tilskipun frá lta Júlí 1746, þegar
kirkjtir og kirkjujarfeir heffeu átt í hlut, heldur
enn eptir norsku löguin einum. Afe öferu Ieiti
kvafest liann afe vísu hafa lesiö ölj þau laiingu
skjöl, er ritufe væri uin inálefni þetta, en ekki
finna neina ástæfeu til afe breyta því áliti sínu,
sem kammerherra Bardenfleth og báfeir hinir amt-
mennirnir á fundinum 1839 heffeu verife samdóma,