Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 44
u
hinn tímann ofanaf fyiir sér meb láni [iví, er þeir
fá lijá kanpmönnum þeim, er þeir skipta vib og
vinna fvrir aö staöaldri, þegar færi gefst. þessi
bjargræbisfvegur, sem mörgitm fátæklíngum cr
áríbandi og til mikiis léttis hreppiinnm, svo og
serhvör annar styrkur, er menn láta í té mefe því
skilyrfei, ab fá hann seinna borgaban, er kjör
skiildunaiita batna, mundi ]iví nær þverra, ef þab
stæbi í valdi fátækrastjórnanna ab svipta serhvörn,
sem þyrfti sveitarstvrks vib, fjárforráöi sínu, og
viö þaö mundi sá sveitarstvrkur, sem nú opt og
tíöiun viöþarf abeins um stuttan tíma, af því
fátæklíngurinn getur hjálpaö ser aptur ineö því aö
fá lán, optastnær veröa lángvaranlegur eöur æfi-
lángur.
Hiö þriöja atriöi lýtur aö því, aö dánarbií
fátækra breppsmanna þurfi ekki aö koma undir
aögjöröir skiptaréttarins, og getuiii ver beldur ekki
fallizt á þaÖ óskoraö. Aöferö sú, er nú tíökast
almennt í þessu tilliti, aö því leili oss er kunnugt,
er þannig: þegar fátæklingurinn andast, eru fjár-
inunir hans uppskrifaöir af hreppstjóranum, ogupp-
skriptin send síöan svsliimanni, ásamt skirslu um,
hve mikiö búiö er aö greiöa úr fátækra sjóöi,
honum til fæöis og útfarar. Finni svslumaöur þá,
aö dánarbúiö muni ekki hlaupa hærra, enn nemiir
skuldinni til fátækrasjóösins, lætnr hann hrepp-
stjórana bjóöa fjármnnina upp, og fylgir uppboös-
gjöröin fátækrareikningunum síöan sem fylgiskjal.