Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 116

llfi
VirStist honmn, a& sú sáttatilrann, sein f'ramf;eri
vib sáttanefndina, væri einúngis í raun réttri gjörí) af
þeim bondamanni, ersæti ínefndinni, því prest-
urinn ætti (eptir kansellíbréfi frá 19da degi Ágúst-
mán. 1820) þegar áundan ab vera búinn ab reyna
a& sætta hlutafeeigandi bjón, og gæfi hún því eingva
áreibaníega vissu um, aí> þeim væri leidt allt þaí>
fyrir sjónir, sein af hins veraldiega yfirvalds hálfu
ætti aS brvna fyrir þeim. Hann áleit þab því
réttast, ab sýslumanninuni væri falih þah á hendnr
aö reyna slíkar sættir. Kansellíib þóttist verba
aí) fallast á þetta hans álit, og í hrefi, dagsettu 4ba
dag Janúar-mánabar 1840, svara&i þaí> honum á
þá Iei6, en bætti því saint vib, af) amtmaburinn
ætti að gjöra slíkar sáttatilraunir, þegar vega-
leingdin bannafei þa& ekki. þá rita&i stiptamtmab-
urinn báfeuin hinum amtmönnunum, og tjábi þeim
frá urskurbi þessum, en amtmaburinn í vestur-
umdæminu ritar hinu danska stjórnarrábi bréf,
þaí) er dagsett var 18da dag Nóvember-mánabar
1840, og segir svo, ab þab sé almenn venja á
Islandi, ab hin umgetna sáttatilraun se gjörb af
hlutabeigandi sáttanefnd, og synir jafnframt ofaná
þann kostnafe og örbugleika, sein þab mundi baka
hlutabeigandi hjónum, ef sýslumafeurinn ætti aí>
gjöra sáttatilraunina, og ber þab því undir úrskurb
þessa stjórnarrábs, hvört þab mætti ekki frain-
vegis sitja þar vife í vestur-umdæminu, ab þau hjón,