Réttur - 01.10.1934, Qupperneq 89

fólkinu að vera sígrátandi, bæði í sorg og gleði. Við
jarðarfarir áttu menn vitanlega að háskæla, elskend-
urnir áttu að gráta á brúðarbekknum, og á sólbjörtum
sumardögum áttu 14 ára ungmenni að krjúpa skælandi
inn við altari. Þannig áttu þau að staðfestast út í bar-
áttu lífsins.
Þessum sívolandi Jesú hefir yfirstéttin haldið að al-
þýðunni, til þess að gera hana sem auðmjúkasta og við-
ráðanlegasta. En nú á tímum, þegar mikill hluti verlta-
lýðsins er laus undan hinum kirkjulegu áhrifum og er
kominn í vígamóð gegn yfirstéttinni sjálfri, þá upp-
götvar kirkjan það, að ekki má hún innræta kveifarskap
sínum fylgjendum, sem fyrst og fremst eru líklegir til
að standa með auðvaldinu í hinni mildu úrslitabaráttu
milli öreiga og burgeisa um yfirráðin yfir jörðunni. Þá
verður hún að breyta til. Það á að koma ný mynd af
Kristi. Hann á nú að hætta að skæla. Auðvitað þarf
hetjulegri Jesú. I svipnum á hann að sýna það, sem
Þorsteinn Briem kallar „kristin karlmannslund“.
Benjamín! Þú ert einn af allra efnilegustu mönnum
„þjóðarinnar“. Á þessum ógnartímum þarf auðvaldið
á að halda heilan hóp manna, sem eru orðnir gersam-
lega samvizkulausir fyrir því, hvort þeir prédika sann-
leika eða lygi, en ganga sjálfviljugir til hverra þeirra
hermdarverka, sem þurfa þykir. Margir hinna gömlu
presta hins gamla siðar eru óábyggilegir í þessum efn-
um. Þeir prédika að vísu siðfræði auðvaldsins, en þeir
vita ekki betur, og þeim er það möi’gum hverjum al-
vara að vera heiðarlegir menn, og geta því haft það til
að bregðast, þegar auðvaldið vill siga þeim út í örg-
ustu svívirðingarnar. Sú hefir t. d. orðið reyndin á í
Þýzkalandi. Þar eru það kommúnistarnir, sem standa
við hlið nokkurs hluta prestastéttarinnar um að halda
uppi því trúarbragðafrelsi, sem áður var. — En þú,
Benjamín, það er maður, sem ætti að mega reiða sig
á. Þú hefir tekið þitt próf. Þú hefir stigið sporið „hreint
og hiklaust“. Þú hefir sýnt það, að þú ert reiðubúinn til
185