Andvari - 01.03.1969, Blaðsíða 84
FINNBOGI GUÐMUNDSSON:
AS meta hönd manns
Ég þóttist um daginn eitt sinn, er ég leit í hönd mér, sjá þar ýmislegt, sem
ég hafði ekki veitt athygli áður. Mér fannst höndin tákna þjóSfélag vort og hver
fingur ákveSinn eSa ákveðna aðila í því.
Langatöng var sjálf ríkisstjórnin. Hún stendur,
eins og vér sjáum, aðeins upp úr.
Næst kemur baugfingur. Eg var ekki viss um,
hvort hann táknaði þá, sem fyrir baugum réðu, þ. e.
hina ríku í þjóðfélaginu eða e. t. v. bankaveldið,
nema það hafi verið hagfræðilegir ráðunautar ríkis-
stjórnarinnar. Það er alla vega rnjög náið með löngu-
töng og baugfingri. Og það má ekki halla löngutöng
mikið, svo að baugfingur sýnist ekki verða efri en
hún.
Vísifingur táknar menntamenn þjóðarinnar, ekki
sízt þá, sem gjarnt er að hafa sig í frammi opin-
berlega. Þegar mest gengur á, beygja hinir sig í svip-
inn og hlusta. En svo rétta þeir sig upp aftur, og
þá verður vísifingur að lúta nokkru lægra en baug-
fingur.
Litlifingur, hann táknar millistéttirnar, lætur ekki
ýkja mikið yfir sér, reynir þó stundum að marka
sérstöðu sína, en er svo háður baugfingri, að hann
hallar sér löngum að honum.
Þá víkur sögunni til þumalfingursins, sem merkir
í rauninni hinn bólgna eða þykka fingur. Þar höf-
um vér det brede lag, sem danskurinn kallar svo,
eða alþýðu manna.
Þumalfingurinn stendur einn sér, og án samvinnu
hans við hina finguma næst ekki tak á nokkmm
hlut, er höndin ónýt.