Andvari - 01.03.1969, Blaðsíða 118

116
SIGFÚS BLÖNDAL
ANDVARI
ég í 1. heftinu og varð að láta prenta um blað, og ein tvö önnur blöð læt ég víst
umprenta síðar, — en þetta tel ég nú þó smáræði í samanburði við að fá þessu
verhi lokið. Því miður sé ég fram á ýmsa erfiðleika viðv. lokunum, sem erfitt
verður að fást við vegna fjárvandræða ríkisins, bæði heima og hér, — en ég vona
nú samt allt gangi vel á endunum. Og bvað sem öðru líður, þá er nú brautin
rudd fyrir íslenzka orðabókarsmíð yfir nýja málið framvegis, — og þá verður bókin
áreiðanlega að miklu gagni, þó menn geti með fullum rétti ásakað mig fyrir margt
í smíðinni. Ég get afsakað mig fyrir sumt, — og mun gera það á sínum tíma, ef
mér þykir þurfa. En ef þú spyrð mig um, hvernig mér bafi líkað viðtökumar, þá
get ég ekki sannara orð talað en þó mér að vísu þætti vænt um lofið, fannst mér
bókin stundum lofuð meira en hún átti skilið; hún verður síðar meir líka áreiðan-
lega skömmuð meira en hún á skilið — hvorugt er rétt. Nú hef ég mér og henni
til allrar hamingju notið aðstoðar margra ágætra manna, lifandi og dauðra, — en
þar sem ekkert hefur verið í hana tekið án míns samþykkis (ég hef fengið próf-
arkir og hreinprentanir sendar hingað og því alltaf getað ráðið endanlega form-
inu), — þá verð ég einn að bera ábyrgðina á öllum göllum bókarinnar, en hins
vegar mundi ég síðastur manna neita því, að mikið af kostum hennar er öðrum
að þakka en mér.
Já — ég var að fikta við kínversku, eins og ég skrifaði þér síðast — og er ekki
alveg fráhorfinn henni enn, — einmitt af því sem þú segir, að mig langar til að
reyna kraftana dálítið, og aftra mér frá því að stirðna og trénast, eins og ég sé
svo margir gera á mínum aldri — og ég er þó bara 49 ára.
Ég kynntist í ungdæmi mínu John Malcolm Ludlow sáluga — hann var þá
orðinn gamal) maður — og kom oft á heimili hans í London. Það er einhver sá
indælasti maður, sem ég hef þekkt, riddari eins og ég gæti hugsað mér þá bezta,
vitran og æruverðan höfðingja, sem margt hafði reynt og hugsað á langri og fjöl-
skrúðugri lífsbraut. Hann hafði mikil áhrif á mig á ýmsan liátt. Hann var trú-
maður — en afar frjálslyndur — lífið og sálin í kristilega sócíalismanum, meðan
hann stóð — og mesti lærdómsmaður. Hann sagði mér frá því, að í ungdæmi sínu
hefði hann tekið það í sig að læra nýtt mál á hverju ári. Hann stóð nú vel að
vígi. Hann var fæddur á Indlandi, þar sem faðir hans var foringi í herdeild, þar
lærði hann eitt eða tvö indversk mál sem barn; svo var hann látinn ganga á æðri
skóla á Lrakklandi, og seinna stundaði hann háskólanám í Cambridge. Hann
lærði svo öll helztu germönsku og rómönsku málin, svo vel að hann gat lesið þau,
og ýms Austurlandamál að auki — en mig minnir hann strandaði á — annaðhvort
arabísku eða tyrknesku, sem honum fannst of erfitt mál til að læra á einu ári.
Hann lét sér svo nægja það, sem hann hafði lært.
Ég hef kákað við mjög rnörg mál, en kann eiginlega fá vel. Ég get auk ís-