Andvari - 01.03.1969, Blaðsíða 125

andvari
SEX BRÉF TIL STEPHANS G. STEPHANSSONAR
123
allsgáðir, jafnvel þó hörundslitur og höfuðskeljar eigi ekki saman, heldur en er
milli menntamanna og skríls hverrar um sig, og skríll er í öllum stéttum. Því
verS ég feginn aS heyra og vænti góSs af, aS flytjir þú mál okkar og mennt fyrir
þjóS, þó hún væri jafnvel fjarkomnari okkur en Hollendingar eru. Ég hefi aS
því hallazt, og sú ágizkun elnaS meS aldrinum, aS enn hafi íslendingar ekki notiS
fullskilins sannmælis sem bókmenntaþjóS, viS sjálfir varla enn gert okkur grein
fyrir, hve margt og gott meS okkar andlega manni bjó, en þaS þarf aS skiljast og
segjast á strætum heimsins úti, mannkyninu til göfgunar, en enginn til þess fær
né skyldugri en viS sjálfir, og vel gangi þér aS ríSa á vaSiS á vatnsaganum á Hol-
landi og teyma fremd okkar yfir hann þurrum fótum. Og víst verSur þess lengi
getiS, aS þér vannst aldur og elja til aS lúka viS orSabókina. ÞaS verSur verk sem
vex, og mikil guSsblessun er þaS, aS æskan kann varla orku sinni hóf — fyrir
það verSur svo margt aS framkvæmd, því vel trúi ég því, aS nú meS reynslunni
fenginni myndir þú ekki leggja einn út í annaS eins. í bókmenntum okkar er
víSa vorgróSur, nema kannske korka í skáldskapnum, eins og alls staSar, en verst
er, aS viS erum aS fá þetta aS, því betra væri aS drepast úr sínum eigin hor en
aS vera aS taka hann til láns!
Kaupmannahöfn, 26. september 1926.
Kæri vinur.
Nú er rúmlega ár liSiS, síSan ég hef fengiS bréf frá þér, og hef ég vonda
samvizku af því, hvaS dregizt hefur fyrir mér meS aS skrifa. Oft hef ég ætlaS
aS gera þaS, — en ég hef viljaS skrifa þér langt bréf og rækilegt, og þá hefur
oft komiS eitthvaS fyrir, sem hefur aftraS í svipinn. En í von um, aS þú takir
viljann fyrir verkiS, læt ég nú verSa af því.
Máske hefur þú séS í blöSunum, aS ég er giftur aftur. SíSari kona mín er
sænsk, Hildur aS nafni, dóttir Hrólfs Arpi, sem á sínum tíma var einn af þeim
fáu Svíum, sem gat skrifaS og talaS íslenzku eins og innborinn maSur. Hann
var málfræSingur í LTppsölum, lærSur maSur, en skrifaSi fátt og dó miSaldra.
Þetta er elzta dóttir hans. Ég sá hana fyrst 1911 í SvíþjóS, en kynntist henni þá
mjög lítiS. Svo sá ég hana aftur á íslandi 1924, er ég var þar, og kynntist henni
þá meira, og svo fór, aS viS giftumst ári síSar. Fyrri kona mín og ég höfSum —
í fullu bróSemi — slitiS hjúskap okkar áSur, og hún hefur síSustu árin búiS í
París og tekiS þar doktorsgráSu.
HjónabandiS breytir nú mjög fyrirætlunum mínum — meSal annars hætti ég
viS HollandsferSina fyrst um sinn —, en býst nú samt viS ég fari þangaS síSar.
í staSinn fór ég meS konunni um Vermaland og Dali í SvíþjóS og þótti þar
gaman aS ferSast um þau héruS. í Dölunum er sérstaklega margt, sem minnir