Andvari - 01.01.1980, Qupperneq 121

andvari
TIL JÓNS SIGURÐSSONAR Á GALTTLÖNDUM
119
einhvörjum þurfamanni, heyri eg, Tóni
nl. Hinrikssyni. Verða þá Gautlönd væn
eign, með sinni góðu hýsingu handa
ykkar blessuðum börnum.
Einar í Haganesi skrifaði mér
óánægjufullt bréf út af sínum högum og
bað mig útvega sér Bjarnastaði hjá þér,
en Sigurður Erlendsson færi í Álftagerði
eða Haganesið. Einar lét bágt af öllum
heldri bændum í sinn garð, nema ykkur
Tónasi á Grænavatni einasta. Eg afsakaði
mig frá þessari tilraun og kvað það
mundi ekki duga né hönum þénanlegt.
Vísast Einari hafa mislíkað við mig.
Það er eins og eg sjái í anda fé ykkar
núna minna elskuðu Mývetninga, sérí-
lagi þar sem góðu heiðarlöndin eru, það
er félegra en féð hérna.
Nú er mál að hætta, og er mér sem
eg eigi nú að kveðja ykkur í síðasta
sinn!
Vertu þá með minni heittelskuðu Sol-
veigu og blessuðum börnum ykkar
kvaddur og kysstur í anda undir árnan
og óskum allrar farsældar og blessunar
hér og síðar.
Ykkar síminnugur elskari meðan lifir
og síðan,
Tón Þorsteinsson.
Ef hann Benedikt, sem ekkert fær
hælið, verður rekinn inná sveit sína, þá
yrðir þú að lofa honum vegna tengdanna
inní Stöngina. Eg held hún sé betri en
hin Stöngin fyrir utan Reykjahlíð, þó
Sigurður kóngur byggi þar seinast.
Vogaparturinn getur ómögulega losazt,
eg vil ei ama Ásmundi.
Frú Sigríður í Viðey: Sigríður Þórðardóttir
sýslumanns í Garði Björnssonar, ekkja Tóm-
asar Sæmundssonar og 3. kona Ólafs
Stephensens dómsmálaritara í Viðey.
Hjálmarsen: Gísli Hjálmarsson læknir í Aust-
firðingafjórðungi, sat fyrst í Vallanesi, en
síðar á Höfða á Völlum.
20ta Febr. 1856.
Elskulegi tengdasonur!
Bréf þitt elskulegt af 6ta fanúar, með-
tekið lOda Febr., þakka eg þér ást-
kærlega. Satt er það, bréfaskriftir þínar
eru núna með fjölbærara móti eftir því
sem verið hefur, en ekki var mér efnið
ógeðfellt, nf. að þú vilt krækja í hálfa
Voga, og þó menn hrósi jörðinni ekki
so mjög, er hún þó í sumu fín, þar var
eg 14 ár með allan hóp minn og komst
af bærilega, og leið þó heldur þungt á
þeim dögum frá Reykjahlíð og föður
mínum sál. En so stendur á, að Voga-
maður þarf að eiga gott við Hlíðarmann,
og er Vogamanni það hagnaður, sem
Hlíðarmanni getur verið þó skaðlaust.
Mikið hafa þaug heillahjón, Ásmundur
og Kristjana, komizt þar vel af allt til
þessa dags með öllum sínum góðgjörðum
og greiðvikni og enda með byggingum
sínum, eins og Pétur skrifar mér, og
ætla eg þó, að sambýlismaður hans núna
sé enginn sérlegur félagsmaður. Það sem
hálfvegis gjörir hik á mig með Voga, er
hann Benedikt sonur minn, sem í þess-
um dauðlegu þrengslum hér fyrir austan
getur hvörgi fengið ábúðarhæli, það við
megi heita lendandi, en það sýnast engar
líkur til, að Vogar geti losnað handa
Benedikt. Ég óttast, að Sigurgeir með
hóp sinn kveinki sér að halda Benedikt
í húsmennsku, eins og nú er áformað
komanda árið, lengi, sérílagi taki börn
að fjölga. Ekkert get eg haft í móti Bene-
dikt, hann er ráðsettur maður, fráleitur
brennuvíni, smiður góður, krafta- og
verkmaður, máske dálítið seinn til, líkur
kannske Sra Þorláki. Hann á nú um
40 kindur, % af því á Galtast., % annar-
staðar, sem allt kostar æðimikið, þó
hann ef til vill létti sér það dálítið með
að hagræða eða smíða fyrir menn. Eg
hefi þettað árið fengið hönum 8 lambs-
eldi af mínum hluta úr Kirkjubæ. B. á