Andvari - 01.01.1985, Blaðsíða 54

52
SIGURÐUR STEINÞÓRSSON
ANDVARI
vör. Slík var meðfædd kurteisi hans að ég heyrði hann aldrei halla orði
á fjarstaddan mann, og þyrfti einhver á hjálp að halda var hún veitt
með svo elskulegum og nær því ósýnilegum hætti, ef hann átti þess
kost, að maður tók varla eftir öðru en allt hefði gerzt af sjálfu sér. Al-
mennar skoðanir Sigurðar hygg ég hafí verið róttækar á borgaralega
vísu, enda hafði hann á sinni tíð mikil samskipti við sænska jafnaðar-
menn sem þá voru að búa til fyrirmyndarþjóðfélag, og átti á stríðsárun-
um samskipti við menn eins og Willy Brandt og Bruno Kreisky — þessi
lífsskoðun einkennist einna helzt af húmanisma, mannúðarstefnu.
Mörgum verður það á nú á dögum að „dreifa sér“ um of, vasast í of
mörgu, því margs þarf við í fámennu þjóðfélagi sem vill vera gjald-
gengt á öllum sviðum milljónaþjóða. En þá skiptir mestu máli að hafa
forgangsréttinn á hreinu. Sigurður kom víða við, og það gat hann leyft
sér, því hann var afar fljótur að öllu. Samt veitti ég því athygli, að hann
gerði aldrei neitt óundirbúinn — jafnvel þegar hann stóð upp og hélt
litla ræðu, sem algengt var, og virtist gersamlega í tilefni augnabliksins
en ævinlega hnyttin og með minnisverðum punkti, þá hafði hann
undirbúið ræðuna áður. Því ekkert vex af engu, jafnvel hjá snillingum.
En aldrei las hann af blöðum, enda þurfti svo minnugur maður ekki á
því að halda.
Sigurður kunni vel forgangsrétt sinna mörgu starfa: rannsóknir og
skriftir komu þar fremst. Og þar var hann alltaf að, hvenær sem tími
gafst, milli fyrirlestra, í áætlunarflugi milli landa, um helgar þegar ekki
kallaði annað að. Hin mörgu hlutverk Sigurðar minntu mig á annað
vísindastórmenni, Linus Pauling, sem var tvöfaldur og næstum þre-
faldur Nóbelsverðlaunahafí. Linus sást einu sinni taka þátt í mótmæla-
stöðu gegn Víetnam stríðinu utan við Hvíta húsið í Washington fyrir
hádegi en vera þar í veizlu innan dyra síðdegis, þótt aðalstarfíð ynni
hann að sjálfsögðu í efnarannsóknastofu sinni. Sigurður Þórarinsson
var sömuleiðis jafnheima í veizlusölum með stórmenni og á Heklutindi
með myndavél og skrifbók í hönd, eða í mógröf með reku að pæla í
öskulögum.
1 [I.VÍSANIR
1) Das Dalvik—Beben in Nordisland 2. )uni 1934, Geogr. Ann. Stockh. 19: 232-277, 1937.
2) Mbl. 8. jan. 1982, s. 10
3) Eldur er í norflri, Sögufélag 1982, s. 108.
4) Hannes Þorsteinsson, Blanda V, s. 63.
5) ]ón Helgason, Arbœkur Réykjavíkur 17S6-1S36.
6) Skýrsla Menntaskólans á Akureyri /yrir 1930—31, s. 4 1.
7) Mýrartiar lala, Nállúrujr. 4: 115—124, 1934.