Andvari - 01.01.1985, Blaðsíða 105

ANDVARI
UM ATHUGUN Á FRAMBURÐI
103
Neinei.
Altílæ, séðigðá.
Ókei, bæðá.
Blesar.
Ef menn reyna að lesa þennan texta upphátt eftir stafsetningunni, að svo
miklu leyti sem það er hægt, býst ég við að útkoman verði framburður sem
ekki getur talist verulega skýr eða áheyrilegur. Mig grunar liins vegar að
hann verði kannski ekki eins bölvaður og ætla mætti ef texti Sverris Páls er
skoðaður á blaði. Segja má að það hafi verið býsna sniðugt bragð lijá Sverri
Páli að birta þetta samtal með þess háttar stafsetningu sem reynir að líkja
eftir framburði. Hún verður nefnilega talvert ólík hinni svonefndu lög-
boðnu stafsetningu svo að mönnum sýnist þetta hljóta að vera algjört
hrognamál. En þessi sýnilegi munur er að sumu leyti villandi. í fyrsta lagi
svarar sumt af þessum mun í stafsetningunni ekki til neins munar á fram-
burði. Sverrir Páll notaði t. d. ekkert y eða ý í sinni stafsetningu þótt það sé
gert í lögboðinni stafsetningu en það breytir auðvitað engu um framburð-
inn. 1 öðru lagi verður framburður alls ekki eðlilegur ef reynt er að bera
íram eins og skrifað er í lögboðnu gerðinni, jafnvel þótt ekki sé reynt að
bera y eða ý fram á sérstakan hátt. Það er auðvelt að sannfæra sig um þetta
með því að umrita texta Sverris Páls með lögboðinni stafsetningu og reyna
svo að lesa þá gerð og bera fram „eins og skrifað er“, að svo miklu leyti sem
það er hægt. Hér kemur þá „lögboðna gerðin":
Hæ.
Hæ.
Hvað segirðu?
Gott bara.
Hvað ætlarðu að fara á eftir?
Hvað segirðu?
Hvað ætlarðu að fara á eftir?
Hvað ertu að segja, maður?
Hvað ætlarðu að fara, segi ég.
Ég skil ekki hvað þú ert að reyna að segja.
Djöfulsins asni ertu. Ertu ekki með eyru?
Láttu ekki svona. Reyndu bara að tala hærra. Ég heyri ekki almenni-
lega í þér.
Ég get ekki talað hærra. Heyrðu annars. Ætlarðu ekki að koma upp-
eftir með okkur?
Ég veit ekki. Ég á víst að fara til læknirs.
Af hverju? Er eitthvað að þér?
Ég er með verki í maganum.