Skírnir - 01.01.1930, Page 132
126
Alþingi árið 1262.
[Skirnir
urinn við þenna gamla, svarna óvin sinn. Hrafn heitir nú
að bindast fyrir málum konungs i Vestfirðingafjórðungi.
Jafnframt hittast þeir Hallvarður og Gizur sumarið 1261
Minnir nú Hallvarður hann á heit hans við konung, sæmd-
ir þær, er konungur hafi veitt honum, og loks brýnir hann
Gizur með því, að Hrafn hafi nú gerzt konungs maður, og
að Gizur megi vænta harðræða af konungi, ef hann bind-
ist nú ekki sleitulaust fyrir málum konungs. Gizur er nú í
hinum mesta vanda staddur, en verður þó að heita Hall-
varði öllu fögru. Menn Gizurar eru sem fyrr ófúsir til að
játast undir æfinlegt skattgjald. En hinu vilja þeir sæta, að
leysa Gizur frá heitum sínum með ríflegu fégjaldi eitt skifti
fyrir öll. Þetta nægir Hallvarði auðvitað ekki. Þegar hon-
um eru flutt þessi tilboð, þá neitar hann þeim. Segir kon-
ung vilja hafa hlýðni af landsmönnum, en það eitt gjald,
er þeim sé engir afarkostir í að gjalda.
Hallvarður gullskór hafðist við í Reykholti veturinn
1261—1262, með Agli Sölmundarsyni. Hallvarður hefir ef-
laust verið mikilhæfur maður og kænn að koma ár sinni
fyrir borð. Um veturínn flytur hann og lætur flytja kon-
ungs mál við Vestfirðinga. Aðalvopn hans eru hér sjálf-
sagt tvö. Hrafni heitir hann sæmdum og völdum, ef kon-
ungs mál gangi fram, en alþýðu manna betra friði en verið
hafi. Um haustið 1261 eða veturinn næsta hefir Hallvarður
og komið orðum til Oddaverja og Austfirðinga. Hét Þor-
varður Þórarinsson að koma til Alþingis með Austfirðing-
um, og líklega hafa Oddaverjar orðið að heita því líka.
En hvorugir komu, svo sem kunnugt er. Hafa þeir senni-
lega ekki þorað að treysta Gizuri og viljað bíða átekta og"
sjá, hverju fram yndi. Við Vestfirðinga kom Hallvarður
svo máli sínu, að þeir hétu að koma á gamla fjórðungs-
þingstaðinn sinn í Þórsnesi og sverja þar konungi land og
þegna. En Hrafn kom þangað ekki, og er ókunnugt, hvað
því olli. En sagt hefir hann Hallvarði til, þvi að Hallvarð-
ur fór ekki á Þórsnessþing heldur. Kom þeim ásamt að
lúka málinu á Alþingi.
Um vorið hafði Gizur látið nokkura menn á Hegra-