Skírnir - 01.01.1930, Page 305
Skirnir] Þjóðfundurinn árið 1851. 299
komulag spítalanna, svo og atvinnuvegir í Iandinu,
að því leyti það ekki snertir almennt gagn rikisins
eða hátign ríkisins.
7. Innanlandsstjórn á málefnum þeim, sem nefnd eru
hér að ofan, að því Ieyti sem sambandið við hina
almennu ríkisstjórn ekki með þvi er snert.
8. Tekjur og útgjöld, er snerta eingöngu ísland sjálft
og lögð eru til landssjóðs fyrir ísland sér í lagi,
eftir þvi sem ákveðið er í 6. og 7. gr. hér á eftir.
Til skýringar á síðustu greininni skal þess getið, að
ákveðið var í frumvarpinu, að tekjur af konungsjörðum og
ýmsir skattar, þó ekki þeir mestu, skyldu renna í ríkissjóð
danska ríkisins, en úr honum átti svo að greiða laun
nokkurra æðstu embættismanna íslands og kostnað lærða
skólans og prestaskólans, og ennfremur þingfararkaup ís-
lenzku fulltrúanna á ríkisþinginu og ýmislegt fleira smá-
vegis. íslendingar áttu svo að senda fjóra fulltrúa á Þjóð-
þingið og tvo á Landsþingið, og áttu þeir að vera kosnir
eftir mjög ófrjálsum kosningarlögum.
9. gr. frumvarpsins hljóðaði á þessa leið: Það skal
ákveðið með lagaboði sér í lagi fyrir ísland, hvert vald
verði veitt Alþingi í æðri stjórn innanlandsmálefna, líkt því,
sem kann að verða ákveðið um æðri sveitastjórn í Dan-
mörku.
Þessi voru aðalatriðin í frumvarpi stjórnarinnar, og af
því að það er ákveðnasta tilraun Dana til þess að gera
ísland að dönsku fylki, þótti rétt að birta þau hér, og það
því fremur, sem »Þjóðfundartíðindin« eru nú í fárra manna
höndum. Geta menn nú gert sér Ijósa grein fyrir því, um
hvað barizt var á þjóðfundinum.
Tilgangur stjórnarinnar er auðskilinn. Hún ætlaði sér
að stofna danskt alríki, samband þeirra landa, er þá lutu
Danakonungi, en það voru auk Danmerkur og íslands:
Slésvik, Lauenborg og Holstein. Hvert þessara Ianda átti
svo að hafa að meira eða minna leyti sjálfsforræði um sín