Skírnir - 01.01.1930, Page 312
306
Þjóðfundurinn árið 1851.
[Skírnir
inum fyrirspurn um það, hvernig stæði á komu hermannanna,,
en Trampe neitaði að svara. Eftir því sem leið á þjóðfundinn
fór hræðsla Trampes vaxandi. Hann reyndi að sporna við
öllum breytingum fundarmanna á stjórnarfrumvörpunum, en
fékk engu ráðið. Hann mun þó hafa viljað, að einhver
árangur sæist af störfum fundarins, og tilkynnti því fund-
inum 22. júlí, að hann ætlaðist til að störfum þjóðfundarins
væri lokið þann 9. ágúst.Ætlaði hann að nota þetta
sem svipu á fundarmenn til þess að knýja þá til starfa, og
vænti þess, að þeir mundu þá falla frá breytingartillögun-
um og samþykkja stjórnarfrumvörpin.
Nú þegar verzlunarmálið var afgreitt frá þjóðfundinum
og stjórnarskipunarmálið komið til annarar umræðu, sýnizt
Trampe hafa verið orðinn mjög órólegur. Honum fór líkt
og svo mörgum þróttlitlum mönnum, að hann tók allt í
einu harðneskjulega skyndiákvörðun. Þegar fundur hófst
þann 9. ágúst, tók Trampe þegar til máls eða öllu heldur
las ræðu sína upp af blöðum. Ávítaði hann fundarmenn
fyrir ráðleysu í starfinu og taldi þess enga von, að mál-
unum yrði ráðið til lykta, nema því aðeins að þjóðfund-
inum yrði lengdur tími, sem hann kvaðst ekki geta gert,
nema þá um fáa daga. Endaði hann ræðu sína á þennan veg:
»Til að baka landi þessu fleiri óþarfaútgjöld en orðið er
finn ég alls ekki ástæðu, og mun ég því samkvæmt þeim
myndugleika, sem vor allra-mildasti konungur hefir gefið
mér til þess og sem ég hef lagt fyrir fundinn, nú þegar
enda fund þennan. Og lýsi ég þá yfir í nafni konungs
(Jón Sigurðsson: Má ég biðja mér hljóðs til að forsvara
aðgerðir nefndarinnar og þingsins? Forseti: Nei!) að fund-
inum er slitið!«.
Jón Sigurðsson: Þá mótmæli ég þessari aðferð.
Konungsfulltrúi (um leið og hann og forseti gengu úr
sætum sínum): Ég vona, að þingmenn hafi heyrt, að ég
hefi slitið fundinum í nafni konungs.
Jón Sigurðsson: Og ég mótmæli i nafni konungs og
1) Þjóðf.t., bls. 170.