Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1921, Blaðsíða 155

IÐUNN
Ferhendur.
149
hendurnar« lýsi dapurleika og hverfulleika, þá er kjarni
þeirra lögeggjan til sálarinnar um að lifa heilbrigðu, ein-
földu og góðgjörnu lífi hérna megin. Pví að stundin hérna
er stutt og eigi vist neinum, hvað við tekur. fví skyldum
vér þá þjá hverir aðra og sjálfa oss með ógirnd, metorða-
girnd, rangsleitni, heimsku og hatri, í stað þess að gera
hina stuttu stund að hamingjustund fyrir oss öll? —
Árið 1859 gaf Edward Filzgerald út þýðingu sína á ljóð-
um hins gleymda tólftu aldar skálds og heimspekings.
Pýðingin hlaut daufar viðtökur. Hinir fáu, er sáu hana,
virtust ekki kunna að meta fegurð hennar og gildi. Fór
svo, að upplagið lenti til fornbóksala eins og seldi liann
hvert eintak fyrir einn penny. Ný útgáfa birtist 1868 og
þá 1872 og 1879, með lengri formála og skýringum, breyttri
þýðingu og fleiri erindum, flest 110, síðar 101. Flestum ber
þó saman um, að fyrsta þýðing Filzgeralds sé best. Pýð-
ingin hefir verið gefin út milli 20 og 30 sinnum og má
bezt marka af þvi, hve vinssel hún hefir orðið.
Edward Fitzgerald lézt 1883, nokkuru áður en viður-
kenningin og þakklætið liöfðu náð hámarki sinu. Um hann
hefir vcrið sagt: »Að liann væri ennþá einn þeirra manna,
sem unnið liaii þarft verk, og dáið án þess að hljóta
nokkur laun lyrir í lifinu, en látið eftir sig sivaxandi ljóma
frægðarinnar«.
Ferhendur Omars Khayyam.
1. Uppl morgunn slöngdi í myrkrar nætur skál
þeim mylnusteini, er kveikti dagsins bál;1)
sjá, geislavaði gullinn dagur brá
um gráturninn, — liann ljómaði sem stál.
2. í draumi eg heyrði um dauflegl óttuskeið
í dimmri kránni mælt á þessa leið:
1) PcRar Arabar A í cyðimörkinni, þá kasia þeir steini ofan i skál til
.mcrkis um að nú cigi að stiga á bak og leggja af slað.