Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Blaðsíða 85

IDUNN
Þjófurinn.
183
Sigriði að svipast eftir henni, þegar hún kemur heim.
Pontan kemur vænti ég í leitirnar.
Undir kvöldið fór Gísla að þyngja mjög. Um morg-
uninn, þegar Sigríður Ieit lil hans, var hann látinn. Hann
hafði auðsjáanlega fengið hægt og rólegt andlát.
En þegar farið var að veita honum nábjargirnar, voru
báðar hendur hans kreptar um pontuna Þorfinns. Sig-
ríður feldi tár og varð að orði:
— Altaf var hann jafn fundvís og hirðusamur um sitt,
blessaður maðurinn minn.
Jón Bjövnsson.
Ritsjá.
Fornfræði norðrœnnar menningar.
An Introduction to old norse by E. V. Oordon. Oxford,
al ihe Clarendon Press 1927.
Þella rit (á nær því 400 bls. í 8 bl. broti), er fræðirit um forn-
norðrænt mál og menningu, sem ætlað er byrjöndum. Höf. er pró-
fessor við hásltólann í Leeds á Englandi og er ungur rnaður. Það
má því með sanni segja, að vel sé á stað farið hjá honum og
þehking hans á norðrænum efnum er furðulega mikil og rétt.
Nafnið Old Norse táknar hér eigi fornnorsku né gamla vest-
norðrænu, heldur fornnorðrænu almennt eða gamla samnorðrænu.
Þetta, sem forfeður vorir fram um 1300 nefndu oftast danska tungu,
en síðan, allt til 1600, nefndu venjulega norrænu (= norsku), með
því að þeir litu svo á, fram að lokum 16. aldar, að Vestlendingar
í Norvegi töluðu sama mál, sem íslendingar sjálfir, en fóru síðan
frá upphafi 17. aldar að nefna íslenzku, af því að þá varð þeim
það full-ljóst, að það voru Islendingar einir sem skildu til fulls,
rituðu og töluðu þetta mál (orðið „norskur" kom upp um sama