Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Blaðsíða 41

IÐUNN
3379 dagar úr Iífi mínu.
139
nokkrir saman að samningu íslenzk-esperantiskrar orða-
bókar. Nokkrum mönnum hefi ég kent esperantó.
Ég vakna venjulega kringum kl. 8 að morgninum og
byrja þá að lesa eða skrifa í rúminu. Stundum ver ég
morgunstundunum til þess að lesa yfir rit dr. Zamenhofs
og safna úr þeim orðum og sérstaklega orðatiltækjum.
Um kl. 10 klæði ég mig, geng úti í eina klukkustund,
iðka líkamsæfingar I. P. Miillers og baða mig eða fer í
sjó. Kl. 12 á hádegi et ég miðdegisverð og spjalla þá oft
við mötunaufa mína um stjórnmál eða manifestationir
hins absoluta. Eftir árangurslaust samtal labba ég heim
og les venjulega eða skrifa til kl. 7. Þá skrepp ég á
rakarastofu og renni þar augunum yfir það, sem skoðana-
bræður mínir kalla »dagsins pólitík«. Hún er ekki neitt
merkileg hér á landi. Að því loknu et ég kvöldmat.
Eftir kvöldmatinn sýsla ég við hitt og þetta. Stundum
les ég eða skrifa. En oftar heimsæki ég kunningjafólk
mitt og ræði við það stjórnmál, esperantó, sálarfræði,
dulspeki, heimspeki, bókmentir eða læt hugann fljúga
um heima og geima á engilvængjum hinnar glöðu dellu,
alt eftir því hvernig áheyrendurnir eru andlega innrétt-
aðir. Ég hefi töluverða innsýn í mannlega náttúru, veit
hvað hverjum einum henfar bezt og kann vel að haga
mér eftir kringumstæðunum. Stundum segi ég æfisögu-
brot, gæði fólki á draugasögum eða hermi eftir kjána-
legum prestum. I því er ég snillingur. Þegar klukkan
slær eitt, legst ég til hvílu og sofna, ef bróðir dauðans
vill unna mér þeirrar dýru náðar. En oft ligg ég andvaka
til kl. 3 eða 4 og flyt þá langar tölur á esperantó, unz
sljóleiki holdsins spýtir mér inn í ríki draumanna, þar
sem spekin breytist í heimsku og heimskan umsnýst í
speki. Stundum stekk ég fram á gólf um miðjar nætur
og báða mig hátt og lágt úr köldu vatni til þess að