Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Blaðsíða 39

IDUNN
3379 dagar úr lífi mínu.
137
legan ytri þráð, er geti tengt þá saman og greitt þeirn
leið að heila og hjarta hvers annars. Til þess þurfa þeir
sameiginlega tungu, sem engin þjóð getur talið sína eign
og notað sínum eigingjörnu hagsmunum til framdráttar
á kostnað annara þjóða. Bræðralag verður að eins reist
á grundvelli jafnréttis.
Hins vegar hafði reynslan kent mér það of áþreifan-
lega, hve tungumálaglundroðinn veldur miklum erfiðleik-
um, tímasóun og tortrygni í öllum andlegum og verk-
legum viðskiftum þjóða á milli. Frá sjónarmiði hagfræði
og menningar fanst mér það jafn auðsætt, að allar
þjóðir jarðarinnar hefðu sameiginlegt hjálparmál, eins og
þær hafa sameiginlegt nótnakerfi, sameiginleg málara-
tæki, sameiginleg myndhöggvaraáhöld, sameiginlegar vél-
ar og sameiginleg vísindi.
Mér ofbauð ennfremur alt það fé og erfiði, sem hin
litla, fátæka, íslenzka þjóð kastar á glæ árlega frá óunn-
um nauðsynjastörfum í nám erlendra tungumála, oft og
einatt án nokkurs verulegs árangurs. Og ég hafði svo
ljóst hugboð um mál og stíl, að ég gekk þess ekki dul-
inn, að öllum almenningi er ókleift að læra að tala eða
rita svo erlendar þjóðtungur, að árangurinn geti orðið
nieiri en skuggi af andlegri viðkynningu.
Mál og hugsjón esperantista heillaði skynsemi mína.
En ég gat ekki afborið það dýrslega afskiftaleysi gegn
betri vitund, að glápa aðgerðalaus á baráttu þeirra fyrir
bessu mikilfenglega velferðarmáli. Ég vildi ólmur leggja
hér hönd að verki eftir minni litlu getu og miður góðu
bringumstæðum. Ég hafði einmitt lagt árum saman stund
á málvísindi, og náttúran hafði gætt mig sæmilegum
bennara- og rithöfundar-hæfileikum. Þess vegna var ég
sannfærður um, að hér biði mín verkefni, er hæfði betur
kröftum mínum en ýmislegt annað, sem ég hafði dundað