Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Blaðsíða 43

IÐUNN
3379 dagar úr lífi mínu.
141
og klunnaleg. Orðaröðunin er oft fjærri sanni og dregur
of mjög dám af hinum og þessum heimskulegum orða-
tiltækjum þjóðmálanna. Setningar eru oft langar, flóknar
og óskýrar. Margvísleg orðatiltæki eru hvert öðru of
lík. Tíðir sagna eru um of samantvinnaðar í sömu setn-
ingunni. Vegna þessara galla verður frásögnin strembin,
óskýr, þunglamaleg og missir algerlega marks.
I bókaskáp mínum eru nokkur esperantórit, sem eru
svo illa skrifuð, að ég hefi mist alla von um að geta
nokkurntíma komist að efni þeirra. Meðal slíkra vola-
piiksrita er bók Henri Barbusse: Eklumo en la abismo.
Þrisvar sinnum hefi ég lagt út í að lesa þetta rit herra
Barbusse. En ég hefi altaf gefist upp þreyttur og gramur.
Fyrir mínum eyrum hljómar hún eins og óskiljanlegt
hrafnamál. Til hvers er verið að sóa fé í að birta svona
ólæsilega þýðingu? Eftir mínum óbrotna skilningi eru
bækur prentaðar til þess að lesa þær. Ef ég hefi rétt
fyrir mér í þessu, verður að gera þá kröfu, að þær séu
sæmilega skiljanlegar, að minsta kosti ef þær eiga að
verða ómentuðum öreigalýð að einhverju liði. Hvers-
dagsmaðurinn hefir hvorki hentugleika né þolinmæði til
þess að sóa tíma sínum í klúsaðan viðvaningsskap. Ef
höfundarnir skrifa svona bjálfalega á þjóðmálunum, eiga
þýðendurnir að breyta stílshætti þeirra í skiljanlegt
mannarnál, ef rit þeirra þykja að öðru leyti verð þess
að þýða þau. Vér nútíðarbyltingarmenn eigum að útskúfa
að fullu og öllu úr bókmentum esperantista hinum
strembna, smásmuglega og úrelta vísindastíl, sem lá eins
og beinserkur utan um hugsunarhátt gömlu háskóla-
mannanna og ennþá afmyndar rithátt margra þýzkra
rithöfunda. Bækur eru ritaðar vegna lesendanna. En
lesendurnir eru ekki skapaðir til þess að lama heila
sinn í bjálfalegu klúðri fúinna háskólasérvitringa.