Eimreiðin - 01.01.1942, Síða 86

66
BLÓÐSUGAN
ElMREinlN
usta sinn, nam oft staðar lil þess að varpa öndinni, og öði11
hvoru kæfði þurr hósti hvíslandi mál hennar. í hvert smn>
er liún hóstaði, nam vinur hennar staðar og leit á hana naeð
innilegri samúð. En hún leit á hann aftur i móti, og' nugu
hennar virtust segja: þetta er ekki neitt, ég er svo sæl.
Þau trúðu á afturbata hennar og hamingjuna. Grikkinn>
sem varð eftir við höfnina, hafði bent okkur á gistihús, °8
ákváðum við að dvelja þar. Það stóð mátulega hátt, útsýnið
var frábært og öll nýtízkuþægindi.
Við snæddum dögurð saman, og er hiti hádegissólarinna'
tók nokkuð að réna, gengum við hægan til skógarbrekkunm"
að njóta útsjónarinnar.
Við höfðum vart fyrr valið okkur verustað og komið okkul
fyrir en Grikkinn kom í ljós. Hann kinkaði til okkar kolú>
litaðist um, settist siðan í fárra skrefa fjarlægð, tók f1'1,111
dráttlistarbókina sina og byrjaði að teikna eitthvað.
— Ætli hann snúi sér ekki að okkur, svo að við getun1
ekki séð það, sem hann er að draga upp, mælti ég.
—- Við myndum vist veita því harla litla athygli á borð
alla þá fegurð, er hér ríkir, mælti ungi Pólverjinn. Eftir stund
arkorn bætti hann við: — Það er annars engu líkara en a
hann sé að teikna okkur. En hvað kemur mér til að veita þes-sl1
nokkra athygli?"
Hér var sannarlega margt að sjá. Ég get ekki ímyndað mel>
að unaðslegri og friðsælli stað geti i heiminum en Prinkip0'
Hér var það, sem stjórnmálapíslarvotturinn Irene dvaldi 1
mánaðarútlegð á dögum Karlamagnúsar.
Hefði ég mátt dvelja þarna heilan mánuð, myndi ég hafa bui
að því allt mitt líf. Jafnvel þessi eini dagur er mér ógleym311
legur. Loftið var svo tært, tárhreint og mjúkt, að sjónir minaI
liðu eins og á dúnmjúkum vængjum um óravíddir þess.
Til liægri risu brúnleitar strendur Asíu úr hafinu, en td
vinstri bláar og brattar strendur Evrópu í fjarska. Skammt
undan landi lá eyjan Kalki, ein af Konungaeyjunum nllU
Hún var hljóð og kvíðvænleg, vaxin skuggasælum kyPrllS
viðargróðri. Afar mikil bygging ris hæst á eynni. Það er ge®
veikrahæli. Yfirborð Marmarahafsins var örlítið gárað og bliP
aði í þúsund litum eins og ómælandi stór ópall. I fjarskanum