Eimreiðin - 01.01.1942, Qupperneq 110

90
RADDIR
EIMHEIÐIN
En svo er nú samtíðin orðin,
að sögn þess, er gjörst um veit:
Ðelicta carnis drepa menn
í dróina i hverri sveit.
Jón Jónsson.
íslandslag.
Með sönglagi þvi eftir Sig-
valda tónskáld Kaldalóns, sem
prentað er á öðrum stað i þessa
liefti Eimreiðar, lét höf. fglgja
efiirfarandi bréf, sem hún leyfir
sér að birta, með þvi að það á
erindi til almennings, og þó
fyrst og fremst skáldanna okk-
ar. Bréfið er stutt og á þessa
ieið:
Herra ritstjóri!
Ég sendi yður hér með iag við
íslandsvisur Hannesar Hafstein,
sem ég gerði alveg nýlega. Það
er samið fyrir karlakór. — Mér
finnst full þörf á að slá á þjóð-
ernisstrengina einmitt nú, þegar
svo miklar hættur sleðja að okk-
ur. Mér finnst ég hafi aldrei
elskað heitar land mitt en nú, og
vonandi vakna skáld okkar og
syngja heita ættjarðarsöngva,
heitari en nútímaskáldin hafa
gert.
Með beztu kveðjum,
Sigv. Kaldalóns.
Úr ölium áttum.
Guðmundur Friðjónsson skáld
á Sandi ritar Eimreiðinni 28.
marz þ. á. harða ádeilu á hend-
ur Sölva Helgasonar aðdáend-
um samtiðar sinnar og telur dek-
ur manna við „Iandeyðu“ þeirra
Davíðs Stefánssonar og Ehn-
borgar Lárusdóttur grátbroslegt-
Skáldið á Sandi kemst svo að
orði í hréfi sinu, að óðuin halli
nú „undan fæti sendlingsins,
og er skammt út í flæðiskerið,
ef að líkindum lætur“. Ekki
mun hér birt bréf skáldsins, n1
vísur nokkrar nýortar fylgdu,
og eru sumar þeirra birtar her
framar i hefti þessu. En hér
fylgja fáeinar i viðbót, og er þá
fyrst þessi, um hjörtu liengd a
þráð:
Skortir víða í búi hjörg,
bila vörzlugarðar.
Hanga á þræði hjörtu mörg
himins milli og jarðar.
Þá kveður hið aldna skáld uni
vargöld þá, er við lifum á, i vis-
unni „Loft allt lævi blandið'1:
Banvæn gufa um bláinn fer.
Byssa úr hverjum vanda sker.
Hvergi fram úr sorta sér.
Sól við úlfinn lafhrædd er.
„Dánarljóð“ heitir önnur vísa
í líkum anda:
Ganga í súginn gulls og rafs
gæði — blöskrar hverri þjóð.
Öldur grátnar Allantshafs
Englum syngja dánarljóð.
„Kirkjugarður á floti“ heitir
enn ein staka um styrjöldina:
Dreki margur sekkur i sjá,
síðan liggur í roti.
Kyrrahafið kalla má
kirkjugarð á floti.