Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Blaðsíða 39

IÐUNN
Um ættjarðarást.
213
stöðu.) Og nú var það alt í einu orðin pjóðardáð að
syngja: Já, vér seljum ættarlandið. En þjóðardáð gat
Jiað vitanlega ekki orðið fyr en alt var um seinan.
Landið var selt.
Af Jjessu atviki hefi ég lært J)að, að maður á að
haida kjafti, á meðan enn er tími til að afstýra glapræð-
inu. Síðan — þegar alt er um seinan — fer vel og spá-
mannlega á pví að rísa upp og vara við háskanum:
Þarna getið J)ið séð! Sagði ég ykkur ekki!
Hér er ekki um pað eitt að ræða, að féð sé flutt úr
landi. önnur aðferð er frekar kosin — sú, að steypa
saman norsku og erlendu fjármagni til pess að komast
hjá sköttum og opinberri hnýsni.
Við pekkjum dæmi þess, að stofnað er hlutafélag,
sem er skrásett með 25 000 króna höfuðstól, en hið
raunverulega fjármagn (erlent) skiftir miljónum.
Það mætti kannske líta á petta sem tiltölulega mein-
laust prakkarastrik, en á máiinu er önnur hlið, sem vert
er að gefa gaum. Um leið og norskir fésýslumenn draga
inn í landið erlent auðmagn og rugla saman við pað reit-
um sínum, eru þeir komnir undir vernd erlends veldis.
Skyldi pað svo koma á daginn, að norsku ríkis-
stjórninni litist pað æskilegt, eða nauður ræki hana tii,
að taka upp stefnu jafnaðarmanna1 í skattamálum og
félagslegri Iöggjöf, — ef hún tæki upp á pví einn góðan
veðurdag að fara að skipuleggja frainleiðslu, dreifingu,
vöruverð, vinnulaun eða hvað pað nú kynni að vera,
sem tímarnir heimtuðu, — ])á gætum við óðar en
varir komist i pá aðstöðu, að erlent stórveldi pættist
purfa að „vernda hagsmuni sína“ í Noregi. Hvílíkt happ
væri það ekki þeim norskum auðjöfrum, er pannig
hefðu tvinnað eigin hagsmuni erlendum auðvaldshags-'
munum. Hvort pað væri J)jóðinni happ, er annað mál.