Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Blaðsíða 5

IÐUNN
Þýzkir jafnaðarmenn.
179
Vér létum ekki stálíð standa vörð
í strangri tign við luísdyr öreigans.
Vér trygðum peim ei nœturró með skothríð,
er sárast purftu svefns.
Vér létum ekki hnefann dœma liúsfrið
og eggfar andlegt frelsi.
Hvað guldum vér af skatti vorrar skyldu
í pörfum voðaverkum?
Alt of fátt!
Dagur er liðinn,
dimm fœrist nótt yfir lönd,
hin voðalega nótt,
er vér skyldum bœgja frá bygðum.
— Nú svarrar í eyrum vorum súgur
af svipum kvalaranna.
Á hœrur vorar rignir
hjartablóði deyjandi manna.
Á bölium vorum brenna
tár tvístraðra smœlingja.
Um sálir vorar funa
formœlingar svikinna fiersveita,
sem vér gáfum vonir í stað vopna
og bœnir í barefla stað.
Hvers virðf eru vonir okkar nú,
hvers virði pessir draumar?
Vér vermum króknar hendur
i einveru og ápján,
l örvœntingu og smán
við töfra pessa tálfagra dags,