Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Blaðsíða 4

178
Þýzkir jafnaðarmenn.
IOUNN
sem haföi verid fjöldanum
falinn eldur
í höndum ranglátra rœningja, —
nú skijlda vitar hennar tendradir
á vegum, torgum,
eldi hennar farid
um undralönd,
sem biöu bóndans, verkamannsins,
á bryggjunni, akrinum,
— alla peirra,
sem erfiöi og punga eru /iladnir.
— Svo fögur var sú sýn,
a<) fámál lotning
stendur œ síÖan vörd um pœr vonir
og hópinn allan,
sem hin heilaga eldtunga snart
cina óskastund,
eitt andartak,
og merkti sinn mann fram í dauöann.
Hvaö var sagt af pví öllu, er söng
í sigurdjörfum vonum?
Hvaö var boöad og framkvœmt af öllu,
sem brann í viljanum?
Ad eins fátt,
alt of fátt!
Vér kunnum ekki ac) búa jöfnuöinn
járnglófum
né bróöurhugann byssustingjum,
skapa ástúc og kœrleika
augnabliks friÖ
meö eiturgasi og sprengjum.