Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Blaðsíða 87

JfH'NN
Kirkjan og árásarlið hennar.
26 i
mér fyrir sjónir að eins sem hlægileg fjarstæða, sem
ber á sér ummerki þröngsýnustu ofsatrúar. Hvernig sem
ég íhuga mina samvizku, endurskoða mínar ræður og
velti Jjessu „problemi" fyrir mér á marga vegu, hvernig
hugsanlegt sé, að vér prestar, með Jrví að flytja boð-
skap Jesú Krists eftir okkar beztu Jjekkingu og hæfi-
Jeikum, getum orðið að glæpamönnum í Jjjóðfélaginu,
pá er mér Jjaö öldungis ómögulegt að fá á tilfinninguna
okkar sekt, og svo býst ég við að sé um allflesta stétt-
arbræður mína á íslandi og hafi jafnvel verið um
Gunnar, meðan hann var presíur, enda Jíótt hann gefi nú
annað í skyn. Auðvitað veit ég, að nú munu Jjessir
vitru stjórnspekingar setja upp meðaumkunarbros og
segja okkur, að Jjetta komi bara til af Jjví, að við séunr
svo heimskir, að við skiljum ekki sjálfir, hvað við séum
að gera. En við slikri offrekju i málafærslu Jtýðir ekkí
nema eitt svar, hið santa og ég notaði eitt sinn við
„Holy Roller" vestan við haf. Hann hafði í heilan
vctur, einu sinn á viku, reynt að sannfæra mig um Jiað,
að hann sjálfur væri frelsaður, en ég væri á leiðinni til
helvítis. Ég reyndi fyrst lengi vel að telja hann ofan af
|)essari fásinnu með skynsamlegum fortölum. Það var
eins og að stökkva vatni á gæs. Einn morgun, Jjegar ég
sé, að Jjessi vinur minn er að hringja dyrabjöllunni,
líklega í Jjrítugasta sinn, i J>ví skyni að frelsa mig, datt
mér bragð i hug. Ég fylli mig af heilagri vandlætingu,
blæs mig upp af trúarhroka og dembi yfir kunningja
minn ræðustúf í hans anda. Segist vera kominn að raun
um, að ég sé einmitt sá, sem væri frelsaður, en hann sé
á beinni leið til helvítis. Af J>essari ósvífni varð hanh
svo hissa, að hann kvaddi mig steinj>egjandi og ónáðaði
mig aldrei upp frá J>ví.