Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Blaðsíða 40

214
Um ætijarðarást.
IÐUNN
Með slíkum hætti hefir norskt auðmagn skapað sér
öryggi. Þótt það kæmi fyrir, að norskir hermenn hikuðu
við að skjóta niður landa sína til pess að bjarga hags-
munum auðvaldsins, væri hægurinn hjá fyrir auðjarl-
ana að fá erlent hervald sér til aðstoðar.
Svo langt verðum við vonandi ekki leiddir — og f)ó
bar sitt af hverju fyrir augun undir borgarastyrjöldinni
í Finnlandi um árið. Það voru þýzkar hersveitir, sem
kæfðu finsku byltinguna. Ég trúi jrví nú samt ekki, að j)að
komi til slíkra kasta hjá okkur. Við höfuin Jiegar fengið
æfingu í að beygja okkur fyrir virku viðskiftabanni.
En eitt skulum við muna: Hvert sterlingspund, Iwer
dollar, hver franki, sem iojalífid dregur tit sín og
gleypir, er ekkert annao en stadgreiðsla fyrir sjálfs-
ákvördunarrétt okkar.
III.
Þetta var um ættjarðarást iöjuhöldanna.
En eftir j)ví sem tímar líða og meir og meir tekur
að grysja gegnum jrenna kærleikshjúp, j)arfnast ætt-
jar’ðarástin ofurlítils strammara endrum og eins. Nú
stoðar J)að ekki lengur að uppgötva NorÖurpólinn.
Það er búið að uppgötva hann einum fimm sex
sinnum. Að vísu hefir Bouvet-eyjan fallið okkur í
skaut. Við gætum náttúrlega tekið okkur upp, með
nesti og nýja skó, og uppgötvað hana, ef viö værum
viss um að finna hana. En Grænland —?
Við höfum reyndar Quisling eins og stendur — á
meðan hann endist. En jregar fyrir nokkrum árum
var ástandið orðið svo alvariegt, að eitthvað varð að
taka til bragðs. Það var oröin aðkallandi nauðsyn að
stofna félag til eflingar — — nei, ekki ti! eflingar
landbúnaðinum, heldur fósturjörðinni, fósturjörðinni.