Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Blaðsíða 53

ÍÐUNN
Fólkið á Felli.
227
gefinn fyrir útreiðartúra og hefir heldur aldrei gert sér
þa& í hugarlund, að hann sé talinn hestamaður. Reið-
hesturinn hans er jarpur, og nokkrir strákar í sveit-
inni hafa tekið upp á því að kalla hann stertlausa
Jarp, af því að taglið á honum hefir þann leiðinlega
eiginleika að rotna á sumrin, svo það nær ekki einu
sinni niður á konungsnefið. En Jarpur er ekkert óá-
nægður með þetta, því þegar honum þyknar í skapi,
þá á hann svo auðvelt með að berja taglinu og láta
þannig í ljós andúð sína, ef hann fær ekki að ráða
ferðinni hjá Jóni. Sumir segja, að hann sé staður, en
Jón veit, að klárinn lætur oftast undan með tímanum.
Og Jjað er alveg aðdáunarvert, hve vel Jóni tekst að
komast í sama skap og Jarpur. — —
Ys og þys á kirkjustaðnum; það er óvenjulega margt
fólk þar í dag. Gunnar þekkir fátt af Jiessu fólki, en
það er eins og Jón þekki enn þá færra. Hann á ekki
heima þarna, þar sem maður veit ekki einu sinni hvar
á að hafa hendurnar. — Það hefir verið reistur danz-
pallur rétt við kirkjuna, og rétt hjá honum er líka
ræðustóll. Þaðan á presturinn að tala. —
P'ólkið safnast saman utan um ræðustólinn, og upp
úr honum gægist brátt höfuö og herðar á sköllóttum
presti. Hann er hempulaus í dag, því þetta er engin
guðsþjónusta; hann er þess vegna maður í dag, rétt
eins og hinir. — Þarna í þvögunni er fölkið á Felli,
Jón stendur við hlið konu sinnar og hlustar á, hvað
presturinn er að segja. — Bara að þessi góði þurkur
haldist nú |)angað til þessari tuggu er náð inn. Við
skulum nú sjá — hvað er Gunnar nú annars búinn að
vera lengi? Sjö vikur, — jú, það voru áreiðanlega sjö
vikur. Ja, það er ha;gt að sjá það; þeir voru þrjár vik-