Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Blaðsíða 55

IÐUNN
Fólkið á Felli.
229
Jjað, sem þeim sé gefið, sé honum gefið. . . .“ —
iá, nú er presturinn að tala um kvenfélagið. Þetta er
alveg satt, það var fallega gert. — Já, bíðum við —
hvað voru nú sætin mörg? Sextíu og þrjú — var það
ekki? Alt af hundrað hestar. — Já, já, hann er þá far-
inn að þykkna; sennilega komin rigning á morgun. Það
er líka svo laglegt. — Hvað er presturinn nú að segja?
Nei, hann er hreint ekkert að segja. — Hann er stein-
hættur. —
Fólkið gengur fram og aftur, sumir í ákafri samræðu.
Þarna eru tveir bændur að tala saman:
„Það eru bágar fréttirnar frá Gröf,“ segir annar.
„Andrés er alt af eitthvað ruglaður. Hann á víst að
fara á Klepp. Þeir kváðu segja, læknarnir, að það sé
einhver déskotinn í heilanum á honum."
„Já, það er ekki að spyrja að því, þegar heilinn er
farinn," segir hinn. —
Þarna eru líka tvær konur að tala saman. Það er víst
nokkuð langt síðan þær hafa sést. Þær eru með telp-
urnar sínar. — „Er þetta Sigga litla?“ spyr önnur.
„Já,“ segir hin. „Hvað, þín heitir Sigga líka, er það
ekki?“ „Jú, það held ég, hún var nú ellefu ára í gær,
greyið."
„EUefu ára þín, átta ára mín! Guð hjálpi mér, hvað
mín er lítil! Ég held hún geti alveg staðið innan í
þinni.“------
Hlutaveltan er byrjuö. — Ýmsir eigulegir munir eru
afhentir út um opna glugga á hinu tilvonandi guðs-
húsi. Sumt eru falleg sápustykki, blýantar, kort, reip-
tögl, gömul ístöð, gamlar hárgreiður o. s. frv. Sumir
eru svo heppnir að fá ýmsar góðar bækur, svo sem
„Bautasteina“, „Tákn tímanna" eða „Stjórnarbót". Aðr-
ir fá bara núll, og einn þeirra er Jón á Felli. — Nú fer