Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Síða 8

182
Uppreistin gegn siðmenningunni.
IÐUNN
I.
Vinur minn, ljóshærður og bláeygur, lifandi sýnis-
horn hins norræna kynstofns, var nýkominn úr þriggja
vikna dvöl í ættborg sinni, Hamburg. Hann skálmaði
fram og aftur um gólfið og hélt um höfuð sér.
„Landamæri Evrópu og siðmenningarinnar eru flutt
frá Weichsel til Rínar,“ sagði hann með rómi, sem
var hás af hryllingi og sorg. „Þjóð mín er haldin af
illum anda.“ Sjálfum var honum ekki ljóst, er hann
notaði þetta gauðslitna orðtak, hve nákvæmlega hann
hitti naglann á höfuðið. í æðimörg ár hefir drjúgur
hluti þýzku þjóðarinnar verið haldinn af illum anda.
Smám saman verður hér vikið að hinurn meira eða
minna vísindalegu rökunt þess og sálfræðilega bak-
grunni.
Það, sem réttilega vekur heiminum hrylling, er þessi
illi andi, sem mörgum er torskilinn í eðli, — þetta,
sent Thomas Mann kallaði „djöfiadanz ofstækisins“
í stórkostlegri varnaðarræðu til þjóðar sinnar fyrir þrem
árum. Síðan hann talaði, hefir þessi djöfladanz geisað
og eytt eins og skógareldur eða drepsótt. Sliks eru
áður dæini í sögunni um andlega faraldra.
Hinn illi andi, sem þýzka þjóðin er nú haldin af,
er ekki mara eða myrkfælni miðaldanna. Pað er að
misskilja Nazismann með öllu, að telja hann miðalda-
afturgöngu, eins og einatt hefir verið gert. Hinn illi
andi er hinn gamli djöfull heiðninnar, sem hinar kristnu
miðaldir leituðust við að særa á brott fyrir fult og alt.
Pýzk þjóðernishreyfing nútímans er uppreist gegn
kristnum dómi í víðasta og þó einkum í dýpsta skiln-
ingi. Það er heiðin uppreist gegn gervallri kristinni
siðmenningu. Þar sem hún snýst um sjálfa sig eins
og særingatryltur töframunkur, dreymir hana um nor-