Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Blaðsíða 64

238
Koss milli hafna.
IÐUNNI
hægt og örugt og lætur eftir sér að horfa í hvaða átt,.
sem honum sýnist. En þær eru ekki margar að jafnaði,
því að vel settur borgari í Jitlu og framtakslausu þjóð-
félagi er Jatur, hugurinn alt af heima, snýst kringum
einkahag og ráð til að laga líkamann eftir þægindum
umhverfisins.
Eins og fyr er sagt, skiftir ekki miklu máli, hverrar
stéttar maðurinn er í þjóðfélaginu, ef hann að eins upp-
fyllir þau skilyrði, sem hér eru tekin fram. Hann ferðast
á I. farrými. Og þegar hann kemur út á þilfarið, heldur
hann sig mest þar í nánd, svo að allir geti séð, að hér
er ekki meðalmaður á ferð. Hann er dálítið hégómleg-
ur, því að sá, sem ekki hefir tíma né löngun til að vera
hégómlegur, hefir ekki heldur tíma né löngun til að
lenda í æfintýri.
Hún stendur einhvers staðar út við borðstokk og
vekur fyrst athygli hans með hlátri sínum og fallegri
framsetningu hans. Pað er þessi risus gratus puellae
proditor ab angulo intimo (yndislega hlátur stúlkunnar,
sem segir til hennar inni í horninu), eins og Horaz kemst
að orði. Hann hefir lengi verið tálbeita, eða öllu heldur
tálsnara, ungra stúlkna. Hún er ef til vill i skóm eftir
tízku og síðum kjól, ef tízkan krefst þess á þeim tíma,
en þá í of stuttri kápu, því að alþýðustúlka í kaupstað,
alin upp í sveit, hefir ekki efni á að fá sér fleiri en
eina flík í senn. Harðstjórn tízkunnar lagar sig ekki
eftir þörfum fjöldans. Hún krefst skjótra skifta og
kærir sig kollótta, þótt alþýðufólk sé að basla við að
koma sér upp síðustu tízkuflíkinni, þegar hún skiftir
um og skipar fyrir nýjan skrúða. Tízkan hefir gaman
af að láta það elta sig, en ná sér aldrei. Hún minnir á
krumma, sem stríðir hundunum á haustin.
Hann, æfintýramaðurinn, er rólegur og öruggur í.