Búnaðarrit - 01.01.1917, Blaðsíða 16
10
BUNAÐARRIT
sé drepinn af ásettu ráði. Aðrar 4 bænarskrár komu úr
sömu sýslum með 239 undirskriftum þess efnis, að
æðarfugl megi hér eftir verða hverjum réttdræpur á hans
eigin lóð.
Af bænarskrám þessum sést, að á 30 bæjum, þar sem
aldrei var drepinn æðarfugl áður, voru vorið 1844 drepnir
1500 æðarfuglar og spítalahlutur goldinn af, segir fram-
sögumaður málsins á þinginu, en sögusögn kunnugra
manna kvaðst hann hafa fyrir því, að á téðum bæjum
hafi síðastliðið vor (1845) verið veiddir helmingi fleiri
fuglar eða 3000, og að sögn hafl komið útsendarar úr
fingeyjarsýslu til að kenna Eyflrðingum aðferð við
drápið1). Þingið samdi bænaskrá til konungs um algerða
friðun á æðarfugli; er þar sagt, að það sé fullsannað,
að á fleiri stöðum í sýslum þessum sé æðarfugladrápið
stundað sem löglegur atvinnuvegur, ef svo iangt er frá
eggverum, sem fyrir er mælt í allrahæstum úrskurði
17. júlí 18162 3).
Arangurinn af bænaskrá þessari varð opið bréf 21. apríl
1847 um fulla friðun æðarfugls á íslandi. Hljóðar 1. gr.
þess þannig: „Enginn má nokkursstaðar á íslandi drepa
æðarfugl á sjó eða landi, á sinni jörðu eða annara, með
skotum eða hundum eða netjum, eða nokkrum öðrum
hætti“s).
Árið 1847 lagði stjórnin fyrir alþingi frumvarp til til-
skipunar um veiði á Islandi. Er sagt frá tillögum hennar
hér að framan. Þingið samþykti frumvarpið með litlum
breytingum. Friðunarákvæði opna bréfsins eru tekin orð-
rétt upp í þessa tilskipun og sektarákvæðin hin sömu.
Með þessum síðustu lögum var þá æðarfuglinn, eftir
langa mæðu, algerlega friðaður. Sfðan heflr verið girt
fyrir það að lögum, að landsmenn gerðu æðarfuglaveiði
1) Alþt. 1845, bls. 298.
2) Alþt. s. á , bls. 430.
3) Lovsamling for Island, 13. B., bls. 673—674.