Búnaðarrit - 01.01.1917, Blaðsíða 61

BTJNAÐARRIT
55
10—12 ára gamall; marka eg það af lit æðarkollna, er
árum saman hafa orpið i sama hreiðrinu. Þegar eg kom
i Vigur, varp æður, blind á öðru auganu, skamt frá
bænum; var hún þá dálítið tekin að hærast, en eftir
það varp hún í þessu sama hreiðri í 9 ár samfleytt, en
hvarf svo. Sami blikinn var jafnan með henni, og sáust
engin eilimörk á honum, en hrum virtist mér hún orðin,
■og ekki átti hún nema 2 egg síðasta vorið, og öll var
hún orðin gráhvít fyrir hærum. Eyjólfur segir, að sama
æðarkollan hafi orpið í sama hreiðri hjá sér í 17 ár, er
hann skrifar ritgerð sína, en þá var hún orðin „ofur-rýrleg“
og átti ekki nema 3 egg. í báðum þessum dæmum vantar
að vita, hve gamlar þessar æðarkollur voru, er þær fyrst
íóru að verpa. En bezt gæti eg trúað því, að æðarfugl-
inn gæti orðið 20—25 ára1) gamall.
Um það eru líka skiftar skoðanir, hve gamall æðar-
fuglinn er, þegar hann er æxlunarfær. Eins og áður er
sagt, heldur Eggert Ólafsson að hann eigi ekki egg fyr
•en hann er 5 ára. Ólafur Stefánsson ætlar þar á móti,
að hann verpi ársgamall, sé hann útklakinn snemma vors,
•en annars ekki fyr en tvævetur. Þessa skoðun sína styður
hann með hinum skjóta vexti varpsins, er hann kveikti
að mestu á Innra-Hólmi; gerir hann ráð fyrir, að annar
fugl hafi ekki orpið þar, en sá sem þar var útklakinn.
Sjálfsagt leitar fuglinn helzt þangað, sem hann er fæddur,
eins og aðrar skepnur, en hæpið mun þó að fullyrða,
að enginn annar fugl verpi 1 vel hirtu varplandi. Eins og
varpið í fyrstu verður til af fugli, sem ekki hefir verið
þar útklakinn, eins má telja mjög líklegt, að fleiri fuglar
dragist að varplandinu en þeir, sem þar eru fæddir. En
þeir fuglarnir eru sjálfsagt í miklum meiri hluta, og hefir
því þessi skoðun Ólafs við miklar líkur að styðjast.
1) Yrði nú æðarfuglinn svona gamall, þá er auðsætt, hve á-
kaflega mikið honum ætti að fjölga þrátt fyrir vanhöld frá nátt-
úrunnar hálfu, ef mennirnir gerðu ekki sitt til að auka vanhöldin.