Búnaðarrit - 01.01.1917, Blaðsíða 115
BÚNAÐARRIT
109
gróðurinn smáger og góður, verður ullin fínni heldur en
þar sem er votviðrasamt og grófgerðari og léttari gróður.
Mýlct ullarinnar fer eftir því, hvernig frumlur (sellur)
háranna eru lagaðar, og blærinn fer og eftir því; en
þetta fer líka eftir því, hvernig viðurværi fóð hefir. Uilin
af fé, sem á gott, er blæfallegri. Sauðfitan í ullinni gerir
þar og talsvert að verkum. Sauðfitumikil ull er blæ-
fallegri. Hversu ullin er lífmilcil — fjaðurmögnuð — og
teygjumihil og samloðandi, fer og mikið eftir því, hvernig
frumlur ullarháranna eru lagaðar, og svo fer það líka
eftir viðurværi fjárins.
Allir þeir kostir ullarinnar, er taldir eru í þessari síð-
ustu málsgrein, koma frekar fyrir og eru eiginlegri,
þegar ullin er fín.
Það má nærri geta, hvort ekki muni hægra að vinna
góðar og dýrar voðir úr jafnri, blæfallegri og fjaður-
magnaðri ull.
Eins og vikið er að hér að framan, fara uilargæðin
mjög eftir því, hvernig viðurværi fjárins er. Menn hafa
að sjálfsögðu tekið eftir því, að vel fóðrað fé skilar af
sér blæfallegri og lífmikilli ull, sem einnig er sterk, en
illa fóðrað og magurt fé blæminni, líflausri og veikri ull.
Uil á fé á Suðurlandi er vart eins góð og á fé norð-
anlands. Stafar það af því, að nyrðra eru minni votviðri
og meira af kjarnmiklum gróðri. I Þingeyjarsýslu er féð
ullarbezt, enda er þar kjarnmikill og smáger sauðgróður,
og fé þar vel fóðrað og því víða gefið vallhey, sem er
betra til ullar en mýrhey. Auk þess er þar oft mikið
sólfar á sumrin, sem eykur og bætir ullarvöxtinn. Á
Norðurlandi hefir líka heldur meira verið gert til þess,
að velja fé með tilliti til ullar, og víða norðanlands
hefir nú um nokkurt skeið verið betra vetrarfóður á fó.
í miklum votviðrum hverfur sauðfita úr ullinni, svo
að hún losnar sundur; ullarhárin klofna yzt og verða
eins og strá með trénaðan broddinn, og verður uliin þá
ómýkri og missir öll blæ og fjaðurmagn.