Búnaðarrit - 01.01.1917, Blaðsíða 166
160
BÚNAÐARRIT
hrútarnir eru góðir. En svo þurfa allir fjáreigendur að velja ávalt
saman beztu ær og hrúta, til þess að notaðir verði sem bezt
kostir fjárins, lífslömbin verði góð og féð sem vænst. Hver sá
bóndi, sem leiðir saman ær og hrúta af handahóíi og velur lífs-
lömbin úr aí handahófi, hann fer líkt að og jarðyrkjumaður, sem
hefði garð, þar sem greru mörg afbrigði af kartöflum, og hann
vissi að sum þeirra væru miklu betri en önnur, en skeytti því
þó engu við val kartaflnanna til útsæðis.
Mörgum hættir til þess að meta kosti fjárins að eins eftir væn-
leik lambanna á haustin. En þess ber að gæta, að vænleiki lamba
fer ávait töluvert eftir fóðri ánna veturinn áður; og svo lýaa
kostir fjárins sér með mörgu öðru móti: Avalt þegar fé er fyrst
tekið til gjafar að hausti eða vetri, sér miklu meira á sumum
kindunum heldur en öðrum. Stafar það af ólíku þoli þeirra.
Þetta sýnir, að sumt fé er miklu betra að fóðra heldur en annað.
Sumt fé skilar meiri ull en annað, sumt hefir þyngri föll o. s. frv.
Margir álíta, að vænleiki dilkanna fari aðallega eftir því, hversu
vel ærnar mjólka. Það hlýtur og að hafa miklar verkanir; en
hins ber líka að gæta, að vænleiki lambanna fer að miklu leyti
eftir vaxtarlagi þeirra, sem þau erfa frá foreldrunum. Og svo fer
vænleikinn eftir landgæðum, eins og allir vita.
Allt útlit er iyrir það, að þessar sýningar nái tilgangi sínum,
en hann er sá:
a ð hvetja og styðja bændur til að vanda val fjárins,
a ð koma bændum betur í skilning um það, hvernig féð á að vera
a ð fá bændur til að verða samtaka og sammála um það, hvernig
féð skuli velja,
a ð koma bændum betur í skilning um það, hvernig hrútana
skuli nota og hirða,
a ð koma á réttmætari verðmun á góðum og lélegum hrútum,
a ð glæða almennan áhuga og þekkingu á kynbótum fjárins og
góðri meðferð,
a ð stuðla að því, að féð verði alt sem lcostamest og verðmest.
20. nóvember 1916.
Jón II. Porbergsson.