Búnaðarrit - 01.01.1917, Blaðsíða 123

BÚNAÐARRIT
117
(fjaðurmagns) í ullinni, er sólskinið veldur. — Aðferð við
að klippa fó að öðru leyti hefl eg lýst í kveri mínu
„Um hirðing sauðfjár".
Eftir rúninguna og áður en ullin er þvegin, verður
að breiða hana út í sólskin og snúa þá út toginu, svo
að ullin breyskist ekki, og dusta sem bezt úr henni sand
og önnur óhreinindi, sem hægt er að minka í ullinni á
þann hátt. En áður en hægt er að hrista vel úr ullinni,
verður hún að hitna af sólinni; þó er ekki vert að láta
ullina þorna mjög óþvegna.
Þá komum við að uliarþvottinum, og hið fyrsta við
hann er að veija þar til sólskinsdaga, og bezt er þá að
breiða úr hverju reyfl og láta það hlýna af sólinni, áður
en það er látið ofan í þvottapottinn, því að þá gengur
betur úr ullinni.
Þar næst er að athuga, að vatnið só nóg og hreint,
sem notað er til þvottarins. Bezt er að nota vatn úr
tjörnum eða stöðuvötnum eða ám (lint vatn) til ullar-
þvottar. Yatn í lindum og lækjum (hart vatn) inniheldur
miklu meira af söltum eða steinefnum, sem hafa þau
áhrif á ullina, að hún verður ómýkri, og gengur ver
úr henni. Bezt er að þvottapotturinn só nokkuð stór og
að minsta kosti svo stór, að ekki þurfl að reyta sundur
heilleg reyfi, svo að þau rúmist í pottinum. Sé pottur-
inn stór, er frekar hægt að koma því við, að hafa ull-
ina talsvert lengi niðri í, en þá gengur betur úr henni.
Bezt er að hafa trérist í pottínum og nokkurt bil fyrir
neðan, þar sem mestu óhreinindin geti sezt að, svo að
ekki þurfl að hræra þau upp með þvælinu.
Til þess að vel gangi úr ullinni, verður að búa vel í
pottinn. Það gerir fólk með ýmsu móti. í leiðbeiningum
um meðferð og verkun á ull eftir Sigurgeir Einarsson
stendur meðal annars þetta: „Þegar keyta er notuð, skal
blanda hana þannig, að 2 lítrar af vatni biandast saman
við 1 htra af keytu. Þegar notað er ullarþvottaduft og
ullarþvottasápa, skal taka 1 pund af sápunni og 20 kvint