Morgunn - 01.12.1921, Qupperneq 36

156
MORGUNN
að til væri neitt Sálarrannsóknafélag. Éftir dauða
Monicu heyrði hún einu sinni rödd kalla á sig, en taidi
það hafa verið ímyndun eina.
Þegar faðir frú Norman dó, var hún viðstödd jarð-
arförina, og eftir dauða Monicu sættust fjölskyldurnar,
svo að frú Norman kom stökusinnum til móður sinnar.
Monica litla dó í klausturskólanum, og voru foreldr-
arnir bæði viðBtödd. En ef frá er talið eitt fjarskynjun-
arfyrirbrigði — frú Norman sá einu sinni heim til móður
sinnar og lýsti því, heima hjá sér, hvað fólkið þar hafðist
að —, kom ekkert óvenjuiegt fyrir þau hjónin, fyr en
16. mars 1912. Að kvöldi þess dags kom fyrir atvik,
sem reyndist upphaf að langri röð fyrirbrigða. Hr. Nor-
man lýsir því þannig i bréfi, sem hann birti í spiritista-
blaðinu »Light«.
»Herra ritstjóri! Um leið og eg bið yður að gera
svo vel að birta bréf þetta í yðar heiðraða blaði, »Light«,
í von um að fá útskýringu á reynslu okkar, vil eg full-
vissa yður um, að eg er rólyndur, ákaflega praktiskur
raaður og laus við írayndanir, og konan mín er einnig
praktisk. Laugardaginn 16. raarz um kl. 9'/4 síðd. sat eg
að kvöldverði með konu minni og varð þá alt í einu var
við »eitthvað« fyrir aftan mig. Það skrjáfaði i, eins og
einhver vœri að burata upp eftir veggnum fyrir aftan
legubekkinn. Konan mín heyrði hljóðið og kallaði upp:
»Hvað er þetta?*......... Við fórum að hátta um kl. 11,
og fára mínútum BÍðar sá eg alt í einu kvikan, brennandi
loga, á stærð við tebolla, koma út úr veggnum ofarlega
og hreyfaat hægt áfrara undir loftinu, og jafnhliða því,
eitthvað 18 þml. oða tvö fet. Það stóð nú kyrt í nokkr-
ar sekúndur, en færðist síðan niður í áttina til rnín, unz
það var h. u. b. miðja vegu milli loftsins og rúmsins, og
hreyfðist þar ýmist upp eða ofan. Það titraði og skalf
af lífi. Eg hvíslaði þegar að konu rainni og vakti athygli
hennar á fyrirbrigðinu, og við athuguðum það bæði.
Ljósið hreyfðist aldrei til hægri né vinstri, heldur var