Búfræðingurinn - 01.01.1948, Síða 14

12
BÚFRÆÐIN GURINN
hagstæðari og ánægjulegri en hin fyrri, £yrir margra hluta sakir.
Þá voru erfiðustu byrjunarerfiðleikarnir yfirunnir, að allveru-
legu leyti. Mikið og all-veglegt timburhús var reist á Hólum
1892. Með húsi jressu gafst í bili nóg rúm fyrir skólann og mikl-
um mun betra en áður hafði verið, þó að rnjög skyrti á, að það
svaraði kröfum þeim, sem nú eru gerðar til slíkra bygginga.
Árið 1889 gengu Eyfirðingar og Þingeyingar í skólasamband-
ið með Skagfirðingum og Húnvetningum. Rættist þá draumur
sá, er Jósef og aðra unnendur Hóla hafði lengi dreymt, að Norð-
lendingafjórðungur sameinaðist um skólann. Þá var og úr sög-
unni óttinn, er lengi hafði verið, og ekki að ástæðulausu, um
það, að skólinn yrði fluttur burtu frá Hólum. Nokkrum árum
síðar tók amtsráð Norður- og Austuramtsins alla yfirsjórn skól-
ans í sínar hendur. Allt voru þetta áfangar, sem Jósef hafði unn-
ið að að ná, meira en nokkur annar maður, að því er ráða má af
gögnum Jjeirri, sem til eru um fyrstu 20 ár skólans.
Áhrifa frá búnaðarfræðslunni fór fyrst að gæta í búnaðar-
háttum okkar, þegar leið að lokum síðustu aldar. Búnaðarfélög-
um fjölgaði þá mjög, jrau fengu fastara form og ákveðnara
markmið. Þá var farið að hugsa um kynbætur búfjár og nokkuð
að þeim unnið. Meðferð á fénaði fór batnandi. Búnaðarfélögin
í'éðu búfræðinga til jarðræktarstarfa. Ný og betri jarðyrkju-
áhöld tóku að ryðja sér til rúms. Ræktunaröld þjóðarinnar var
hafin fyrir áhrif frá búnaðarskólunum. Þetta voru ánægjuleg-
ustu laun og mestur sigur Jósefs og annarra þeirra manna, er
forgöngu höfðu um búnaðarfræðslu á landi hér.
Lítill var bókakostur og fá kennsluáhöld Hólaskóla um langt
skeið. Jósef hafði þó mikinn hug á að bæta úr þessu. Lagði
hann fram ýtarlegar og vel rökstuddar tillögur um jrau efni fyr-
ir stjórnarnefnd skólans, en fékk þar lítið áunnið. Fjárskorti var
borið við eins og vant var. Þó tókst honum að leggja fyrstu drög-
in að steina-, jurta- og bókasafni skólans.
Jósef mun hafa verið fyrsti, eða meðal fyrstu íslendinga, er
notuðu tilbúinn áburð, og gerði nokkurn samanburð á nota-
gildi erlendra og innlendra áburðartegunda. Hann notaði
steinpípur við lokræsagerð á nýrækt. Hefur sú tilraun gefizt
ágætlega, þó fáir hafi farið að dæmi hans um það mál. Þá er vert