Búfræðingurinn - 01.01.1948, Qupperneq 53

BÚFRÆÐINGURINN
51
einu, en að étist jafnharðan, því að mjólkin blásúrnar fljót-
lega, og er þá skaðleg. Fullorðin hæna getur drukkið allt að
100 grömmum af mjólk á dag. Til frekari tryggingar er rétt
að gefa ungum dálítið af þorskalýsi, eða um \/2 gr. á dag.
Þegar ungarnir eru orðnir þriggja vikna gamlir, má byrja
að venja þá á að éta ómalað korn. Fyrst framan af er notað
korn, sem eitthvað er kurlað. Heppilegast er að blanda fleiri
tegundum saman, t. d. maís, hveiti, byggi og höfrum.
Eins og áður hefur verið drepið á, er nauðsynlegt að gefa
ungunum grænfóður, eða láta þá hafa frjálsan aðgang að góðu
graslendi á meðan þeir eru að vaxa. Yfirleitt borgar það sig
bezt, að haga fóðrun, og hirðingu þannig, að þroskinn verði
sem mestur og skjótastur.
Þegar ungarnir koma úr egginu, eru þeir um 35—40 gr. á
þyngd. Fer stærð þeirra þá eftir stærð eggsins, en lítið eða ekki
eftir kynstofni.
Talið er, að hænsnaungar þurfi að meðaltali um 0.7 kg fóður
fyrsta mánuðinn. Síðan eykst fóðurþörfin jafnt og þétt, þannig,
að á fjórða mánuði þurfa ungar af léttum stofni, t. d. hvítir
ítalir, um 2,6 kg fóður og af þyngri stofnum um 3.0 fóður. Á
sjöunda mánuði er fóðurþörfin talin vera um 3.2 og 3.4 kg.
Vel þroskaðir hvítir ítalir eiga 7 mánaða gamlir að vega um
.7 'kg og af þyngri stofnum, t. d. Sussex og Rhode Islands, um
2.3 kg. ítölsku hænsnin byrja vanalega að verpa þegar þau eru
51/2—6 mánaða, en stærri og þyngri hænsnakynin ekki fyrr en
þau eru 6l/2—7 mánaða.
Bændum, sem hafa fá hænsni og ekki hafa útungunarvél, en
þurfa að endurnýja stofninn annað og þriðja hvert ár, mun að
jafnaði reynast heppilegast að hafa hænsn af þyngri kynstofn-
unum. Þau eru fúsari til að liggja á eggjum og unga betur út
en hænsni af léttum stofnum.
Marz 1948.
H. J. Hólmjárn.
4*