Búfræðingurinn - 01.01.1948, Qupperneq 123
BÚFRÆÖINGURINN
121
partar a£ lieyinu þorni miklú seinna og er þá hætt við, að það
liey mygli.
Mér hefur dottið í hug hvort ekki muni vera hægt, að koma
í veg fyrir myglumyndun í heyi með því að blása kolsýrings-
blönduðu lofti í gegnum það.
Þetta þyrfti að rannsaka, því að mikils virði er, ef takast mætti
að útiloka myglumyndun í lieyi. Hún er til leiðinda og hættu-
leg fyrir þá, sem gefa heyið, þó búfé éti myglað liey sæmilega,
og virðist ekki verða meint af.
Eg er þeirrar skoðunar að súgþurrkun gangi betur í grunnum
en djúpum hlöðum. Þetta byggi ég á því, að trekkurinn í gegn-
um heyið minnkar eftir því sem heylagið verður þykkra. Það
Jiey, sem látið er ofan á þykka Iieystæðu fær því minni loftsúg
en það, sem lendir á þunnri stæðu. Þetta stafar að nokkru leyti
af því, að liluti af orku blásarans lilýtur að fara til þess að koma
loftinu gegnum það liey, sem undir er og þegar er orðið þurrt,
og í öðru lagi vegna þess, að þegar loftþrýstingurinn verður
mjög mikill við gólfið og neðarlega í lilöðunni er meiri liætta á
lofttapi um gólf og veggi, og verður það til þess, að minna af
loftinu fer upp í gegnum lieyið.
Það má búast við því, að grunnar hlöður verði eittlivað dýr-
ari en djúpar, vegna þess að þakflöturinn er stærri á þeim. En
í þessu sambandi má minna á það, að ólieppilegt er ef hlöðu-
gólfið liggur svo nokkru nemi lægra en gólfið í peningshúsun-
um. Það liggur mikil vinna í því að bera lieyið upp stiga eða
tröppur, úr þeim lilöðum, sem grafnar eru mikið niður og eru
djúpar.
Fram að þessu hefur verið nauðsyn, að takmarka Jireidd á
lilöðum, vegna þess að meira liitnar í breiðum hlöðum en mjó-
um. Ef notuð er súgþurrkun má liafa lilöðurnar eins breiðar og
vill, og líkur eru fyrir, að súgþurrkun muni reynast betur í
breiðum lilöðum en mjóum, því að í lireiðu lilöðunum mun
minna af loftinu tapast út um veggi og upp með þeim, en í
þeim mjóu.
Að sjálfsögðu þarf að gera samanburðartilraunir á súgþurrk-
un í lilöðum af mismunandi gerð, svo að mögulegt verði að gefa