Búfræðingurinn - 01.01.1948, Qupperneq 133

BÚFRÆÐINGURINN
131
slíkir menn hefðu notið sín betur, ef þeir hefðu haft faglega
fræðslu. Hitt er með öllu efalaust, að allir bændur hafa lært
meira og minna, beint og óbeint af þeim, sem búfræði kunnu.
Hvers vegna var hér ekki um framfarir að ræða, svo að nokkru
næmi, fyrr en búnaðarskólar komu til sögunnar? Auðvitað af
því, að ekkert verður gert, fyrr en menn kunna skil á því,
hvernig á að vinna það.
Miklar kröfur eru nú gerðar til þess, að iðnaðarmenn, sjó-
menn, verzlunarmenn, og raunar flestar aðrar stéttir, njóti fag-
legrar þekkingar. Kalla má, að enginn geti lieitið ldutgengur
án þess. Höfuðmarkmið með slíkum kröfum er auðvitað það,
að tryggja þjóðarmenningu og þjóðarhag. Þessu éröðruvísi farið
um bændur. Það eru ekki gerðar miklar kröfur til sérnáms
þeirra, enda mun ekki meira en tíundi hlutinn af bændum
landsins vera búfræðingar. Landbúnaður er þó ærið fjölþætt
og vandasöm atvinnugrein, enda er fjölmargt, í sambandi við
liann, lítið rannsakað, og þó miklu fleira ónumið af öllum
þorra bænda. Hér er um höfuðatvinnuveg að ræða, fornan,
merkan og mikilsverðan fyrir þjóðarmenningu og þjóðarhag.
Við eigum gott búnaðarland, sem mjög er ónumið. Fyrir því
má kalla, að möguleikar landbúnaðarins séu alls staðar og
ótæmandi. í moldinni er ekki einungis fólgið mesta framtíðar-
gull, heldur líka mesta framtíðarhamingja þjóðarinnar.
Hlutverk bænda á sviði búnaðar-, félags- og menningarmála
er svo mikið, að ærna nauðsyn ber til þess, að þeir séu sann-
menntaðir menn. Menntun sú verður að fást með margvísleg-
um hætti og víða að. En vanræki bændastétfin sérmenntun
sína, mun því fjarri fara að hún valdi hlutverki sínu.
Gunnlaugur Björnsson.
9*