Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1945, Side 60

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1945, Side 60
38 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA að meira þyrfti til að líkjast George Washington en það að bölva eins og hann og ennfremur — til að verða annað eins skáld og Edgar Allan Poe þyrfti meira en að hella í sig “Old Crow Brandy”. Til allrar guðslukku hafa afkom- endur hinna íslensku landnámsmanna gert meira en jafnast við feður sína í því sem þeim fórst verst úr hendi og munni. Hörmulegt hefði það verið í viðlag við sigurlaust frumbýlings- stríð, ef niðjarnir hefðu reynst ætt- lerar og örkvisi. Erfðasyndin og annað góss er víst hvergi eins arf- gengt og með íslendingum; fyrir því hafa niðjarnir allflestir reynst, væg- ast sagt, enir merkilegustu menn. Þess hefir gætt í okkar ný-íslenska þjóðlífi að þjóðsögur hafa myndast í sambandi við merkilega menn, sem skipað hafa öndvegi í huga almenn- ings. Er það í alla staði þjóðlegt og virðingarvert. Ný-fslendingum væri illa í ætt skotið ef þeir væru ekki söguþjóð. Hefir Þjóðræknisfélagið ærið verk fyrir höndum að safna þessum þjóðsögum og annast um út- gáfuna. Ein þeirra virðist falla hér í viðeigandi umgerð og varpa eilitlu ljósi á málefnið. Einn af sonum landnemanna var í senn svo veikur að hann gat ekki lif- að og svo hraustur að hann gat ekki dáið. Uppskurðir voru þá farnir að tíðkast á General Hospital. Var þessi hrausti sjúklingur — einn af sonum landnemanna — fluttur á spítalann og “lagður til” á uppskurðarborðinu. Hann vildi ekki láta svæfa sig, ótt- aðist að hann mundi ekki vakna, vildi komast snemma á fætur og fara norð- ur á vatn til að veiða nálfisk. Læknarnir tóku sér nýja hnífa í hönd og tóku að skera, en til undr- unar fór bitið óðar úr hnífunum. Þeir brýndu þá og brýndu sem ákafast, bæði með heinarbrýni og á lóanum á sér, brugðu á skeggið á sér til að sjá hvort biti á hár, og reyndu svo aftur að skera, en alt fór á sömu leið: hnífarnir urðu hvítir í eggina, svo eins hefði mátt sarga með bakkanum. Þá settu þeir í flýti á sig gleraugun og tóku að skygnast inn í sárið. Og sjá, það glitti í eitthvað logagylt í sárinu. Þetta var það sem hnífarnir höfðu ekki bitið á! Þarna var þó nokkuð sem ekki hafði staðið í lækn- isfræðinni. Aldrei höfðu þeir tekið próf í þessu og voru samt Doctorar af Medicine. Eftir að hafa sagað víðar í sjúkl- inginn og allsstaðar orðið fyrir því sama, komust þeir að þeirri vísinda- legu staðreynd að alt taugakerfi sjúklingsins var úr látúnsvír. Nú fóru þeir að skilja, hví hann hafði þolað öll meðulin, sem þeir höfðu gefið honum inn og ekki átt við sjúk- dóminn. En hvernig var þessu háttað um byggingu mannsins? Hvað olli þessu afbrigði? Til þess að reyna að leysa úr þeirri ráðgátu í þarfir vísindanna, en ekki til að lækna sjúklinginn, tóku þeir að rannsaka ætt hans og umhverfi> erfðalögmál og breytiþróun, og urðu þess brátt vísari, að íslenski land- námsmaðurinn, faðir sjúklingsins, hafði veitt “rabíta” í snörur úr lát- únsvír, og af hungrinu, sem var í Nýja-íslandi á fyrstu árunum, hafði hann gleypt “rabítana” með snörun' um og öllu saman og þetta komið fram á afkvæminu. Ekki get eg skilið svo við þetta
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178
Side 179
Side 180
Side 181
Side 182
Side 183
Side 184
Side 185
Side 186
Side 187
Side 188
Side 189
Side 190
Side 191
Side 192
Side 193
Side 194
Side 195
Side 196
Side 197
Side 198
Side 199
Side 200

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.