Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1945, Síða 60

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1945, Síða 60
38 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA að meira þyrfti til að líkjast George Washington en það að bölva eins og hann og ennfremur — til að verða annað eins skáld og Edgar Allan Poe þyrfti meira en að hella í sig “Old Crow Brandy”. Til allrar guðslukku hafa afkom- endur hinna íslensku landnámsmanna gert meira en jafnast við feður sína í því sem þeim fórst verst úr hendi og munni. Hörmulegt hefði það verið í viðlag við sigurlaust frumbýlings- stríð, ef niðjarnir hefðu reynst ætt- lerar og örkvisi. Erfðasyndin og annað góss er víst hvergi eins arf- gengt og með íslendingum; fyrir því hafa niðjarnir allflestir reynst, væg- ast sagt, enir merkilegustu menn. Þess hefir gætt í okkar ný-íslenska þjóðlífi að þjóðsögur hafa myndast í sambandi við merkilega menn, sem skipað hafa öndvegi í huga almenn- ings. Er það í alla staði þjóðlegt og virðingarvert. Ný-fslendingum væri illa í ætt skotið ef þeir væru ekki söguþjóð. Hefir Þjóðræknisfélagið ærið verk fyrir höndum að safna þessum þjóðsögum og annast um út- gáfuna. Ein þeirra virðist falla hér í viðeigandi umgerð og varpa eilitlu ljósi á málefnið. Einn af sonum landnemanna var í senn svo veikur að hann gat ekki lif- að og svo hraustur að hann gat ekki dáið. Uppskurðir voru þá farnir að tíðkast á General Hospital. Var þessi hrausti sjúklingur — einn af sonum landnemanna — fluttur á spítalann og “lagður til” á uppskurðarborðinu. Hann vildi ekki láta svæfa sig, ótt- aðist að hann mundi ekki vakna, vildi komast snemma á fætur og fara norð- ur á vatn til að veiða nálfisk. Læknarnir tóku sér nýja hnífa í hönd og tóku að skera, en til undr- unar fór bitið óðar úr hnífunum. Þeir brýndu þá og brýndu sem ákafast, bæði með heinarbrýni og á lóanum á sér, brugðu á skeggið á sér til að sjá hvort biti á hár, og reyndu svo aftur að skera, en alt fór á sömu leið: hnífarnir urðu hvítir í eggina, svo eins hefði mátt sarga með bakkanum. Þá settu þeir í flýti á sig gleraugun og tóku að skygnast inn í sárið. Og sjá, það glitti í eitthvað logagylt í sárinu. Þetta var það sem hnífarnir höfðu ekki bitið á! Þarna var þó nokkuð sem ekki hafði staðið í lækn- isfræðinni. Aldrei höfðu þeir tekið próf í þessu og voru samt Doctorar af Medicine. Eftir að hafa sagað víðar í sjúkl- inginn og allsstaðar orðið fyrir því sama, komust þeir að þeirri vísinda- legu staðreynd að alt taugakerfi sjúklingsins var úr látúnsvír. Nú fóru þeir að skilja, hví hann hafði þolað öll meðulin, sem þeir höfðu gefið honum inn og ekki átt við sjúk- dóminn. En hvernig var þessu háttað um byggingu mannsins? Hvað olli þessu afbrigði? Til þess að reyna að leysa úr þeirri ráðgátu í þarfir vísindanna, en ekki til að lækna sjúklinginn, tóku þeir að rannsaka ætt hans og umhverfi> erfðalögmál og breytiþróun, og urðu þess brátt vísari, að íslenski land- námsmaðurinn, faðir sjúklingsins, hafði veitt “rabíta” í snörur úr lát- únsvír, og af hungrinu, sem var í Nýja-íslandi á fyrstu árunum, hafði hann gleypt “rabítana” með snörun' um og öllu saman og þetta komið fram á afkvæminu. Ekki get eg skilið svo við þetta
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196
Síða 197
Síða 198
Síða 199
Síða 200

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.