Læknablaðið : fylgirit - 01.12.1983, Blaðsíða 55

53
2 'C o 2 < Q c < Q u 2 u < CQ Q UJ LU Li_ o CQ 1 < y- ; : 1 v u < CQ Q LU UJ u. o CQ 1 co s: LU Freedman og Papsdorf (1976) Freedman og Glares (1979) Arnarson (1976) De Gold og Chisholm (1977) Finley et al (1977) Fridlund et al (1980) Evans og Jones (1978) Gatchel et al (1978) Davis (1980) Glaus og Kastes (1979) Alexander (1975) Alexander et al (1977) O'Connel, M.F. og Yeaton (1981) Shedivy og Kleinman (1979)
Frontalis r r r r r r r r r T r r r 0 1 T
Buccinator r T
Masseter r r l+
Sternomastoid 0 0 r
Semispinalis/splenius r 0 r r r
Brachioradialis r
Flexorar framhandleggja r t* r
Extensorar framhandleggja r r r 0 r 0
Extensorar fótleggja 0 0
T í-ðn i AndardrAttar r r \ 0 r 0
Hitastig handa r f r
PÚLS
ViðnAm húðar 0 r t+
HjartslAttur r r r \ 0 r r r
Parietal Alpha (jÉttni (density) r
SSSVVVS VVVVVVVVV
= Aukning eða minnkun á lífeðlislegri' spennu
0 ■ Ekki greint frá neinni breytingu á spennustigi
* ■ Markt*kur munur á spennustigi boriö saman við samanburðarhóp
+ ■ Ekki marktækur munur á spennustigl boriö saman við samanburöarhóp
- = Ekki borið saman við samanburðarhóp
a ■ Meiri minnkun á ««Dennustigi kom í ljós hjá samanburðarhópl
S = Sjúklingar
V ■ Venjulegt fólk
TAFLA II. Yfirlit yfir niðurstöður helstu rannsókna á alhæflngu biofeedbacks frá frontal vöðvum til annarra lífeðlilegra breyta.
Pað er athyglisvert að í þeirri rannsókn sem hér
hefur verið rædd jókst hitastig meira í EMG-
hópnum en í hitahópnum. Erfitt er að útskýra
þessar niðurstöður, en vel má vera að biofeedback
frá hitastigi húðar sé ekki sú tegund biofeedbacks
sem hentar best í kvíðanevrósu. Sú aukning á
vöðvaspennu frontalis, sem fram kemur hjá hita-
hópnum í samanburði við hina hópana tvo, skýrist
sennilega af því að hitahópurinn fékk sjón-feed-
back og var því með augun opin meðan á meðferð
stóð, en athyglisvert er að þessi hópur náði því að
slaka á vöðvavirkni í buccinator þrátt fyrir það að
hann sé anatomiskt nátengdur frontalis og in-
nerveraður af sömu heilataug.
Þær niðurstöður, sem hér koma fram, eru í sam-
ræmi við flest af þeim gögnum varðandi alhæfingu
biofeedbacks frá vöðvavirkni frontalis sem birst
hafa. Mikilsvert er að sýna fram á alhæfingu bio-
feedbacks, einkum í meðferð klínískra hópa, en
fyrri rannsóknir hafa nær eingöngu lagt áherslu á
að rannsaka eðlilega hópa fólks. Það væri miður ef
ótímabærar fullyrðingar sem grundvallaðar eru á