Tímarit Máls og menningar - 01.12.1968, Qupperneq 60

Tímarit Máls og menningar
hvort, og segir við hann: „Skáldaðu nú! Skáldaðu nú um sótt! Ógn var að
sjá til þeirra. En viS reyndum að láta þá ekki ná saman. Svo ortu þeir út
af þessu í Suðursveit þessa vísu:
Jóhann og Lárus drukknir vóru,
deildu mikið þá.
Ofan í sjóinn báðir fóru
og voru að fljúgast á.“
Björn varð bráðkvaddur á nýársmorgun árið 1914 eða 1915, þá átta-
tíu og tveggja ára. Andlát hans bar að í fjósbás, þegar hann var að gefa
kúnum. Þá átti hann heima hjá Sigurbirni syni sínum.
Á nýárskvöldiS var boS inni á Gerði á BreiSabólsstaSarbæjum. ÞangaS
sótti fólk frá Hala og BreiðabólsstaS. Þá hafði frétt af láti Gamla-Björns
ekki borizt vestur á bæina.
FaSir minn var einn af boðsgestunum og skrapp út á vökunni. Var þá
bjart af tungli. Hann lítur vestur yfir túnin og sér gangandi mann fara niður
Messugöturnar, liðugan minútugang í burtu, og stefna niður að BreiSa-
bólsstað. Hann sagði til mannsins, þegar inn kom, og var talið víst aS þarna
væri einhver á ferð, sem ætlaði að fá gistingu á BreiSabólsstaS. Björn
Steinsson, þá húsbóndi á BreiSabólsstað, brá við og gekk heim úr boðinu
til aS taka á móti gestinum, en greip í tómt, því að gestur var enginn sjáan-
legur, og spurðist hvergi til mannsins, sem sést hafði fara niður Messugötur.
En líkur voru dregnar að því, að þar hefði Gamli-Björn verið á ferli,
máski til að kveðja Stein frænda sinn og fyrrum húsbónda, en það farið
fram hjá honum, að Steinn var þá í boðinu á GerSi.
266